مصاحبه رادیو گفت و گو با بردیا صدرنوری

مصاحبه رضا مهدوی با بردیا صدرنوری (مدیرمسئول موسسه فرهنگی هنری راد نو اندیش)

رادیو گفتگو برنامه ارغنون

پنچ شنبه 1400/10/09

شب شما به خیر دوستان عزیز، هموطنان گرامی

از شما دعوت میکنم با برنامه ارغنون از این لحظه همراه باشید:

ارغنون

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ادب و درود بی‌کران به شما شنوندگان عزیز رادیو گفت و گو

برنامه موسیقایی ارغنون می‌­شنویم که هر پنجشنبه شب ما به مدت یک ساعت در خدمت شما گرامیان هستیم.

موضوع امشب برنامه موسیقایی ارغنون درباره اهمیت جشنواره‌ها در قد و قواره‌هایی است که در طول سال بهش پرداخته می­‌شود، اجرا می‌­شود و از نظر کارشناسان موسیقی بسیار مهم است.

در حضور مهمان گرانقدری هستیم که سال­‌ها تلاش کردند و برخی ازین جشنواره‌ها را برگزار کردند صحبت داشته باشیم.

جشنواره‌ها نماد مجسم فعالیت­‌های هنری هستتند در گروه‌های مختلف که در ژانرها وگونه‌های مختلف موسیقایی درکشور که       می‌­تواند در رشد و بالندگی فرهنگ و توسعه شنیداری کمک شایانی داشته باشد.

شناسایی استعدادهای مختلف از گونه‌­های مختلف موسیقایی در سن و سال‌های مختلف درجنسیت­‌های مختلف در این جشنواره‌ها به عنوان رخداد مهمی تلقی می­‌شود و در قد و قواره‌های مختلفی که بخش­‌های خصوصی و دولتی برگزار کننده آن­‌ها هستند از گذشته تا کنون شاخص‌هایی را ایجاد کرده که نباید آن­‌ها را از چشم دور داشت.

شما شنوندگان همیشگی برنامه ارغنون مثل همیشه می­‌توانید این برنامه را بر خط بشنوید به صورت خط آزاد از ایران صدا یا اپلیکیشن رادیو گفت و گو یا بهتر بگم برنامه کاربردی رادیو گفت و گو و ایران صدا و پیامک 300001035 در خدمت شماست مثل همیشه از نقطه نظر شما می‌­توانیم بهره ببریم و تلفن روابط عمومی صدا و سیما که162 برای شما عزیزان هست  که صحبت‌ها با کارشناسان در میان بگذارید که به ما برسونند  که ما بتوانیم برنامه موسیقی بهتری روهر هقته برای شما داشته باشیم.

خوب میهمان گرانقدر ما تشریف آوردن

جناب آقای دکتر بردیا صدرنوری آهنگساز و پیانیست

از همین‌جا سلام و عرض ادب و شب بخیر دارم خدمتشون خیلی خوش آمدید.

دکتر صدرنوری: به نام خدا: سلام می­‌کنم خدمت شما جناب آقای مهدوی عزیز و همه شنوندگان  فرهیخته و شریف برنامه ارغنون.

مجری: بزرگوارید عرض ادب و احترام داریم قبول زحمت کردین تشریف آوردید.

شما سال‌ها تلاش‌­های ارزنده در عرصه­‌های مختلف موسیقی در کنار دیگر فعالیت‌­های زندگانی که دارید موسیقی را سرلوحه قرار دادید و این خیلی مهمه کسی که خودش موسیقی‌دان باشد و مسئولیت­‌هایی رو بپیذیرد و این مسیولیت هم در بخش خصوصی بدون حمایت‌های دولتی باشد، خوب به طور مضاعف به چشم میاد و تحسین برانگیزه. اگر موافق باشید مقدمه‌ای ­شروع کنیم که اساس این جشنواره­‌هایی که شکل می­‌گیرد در کشور ما جشنواره­‌هایی که شروع شد زود تمام شد، شروع شد همچنان ادامه دارد، شروع شد و وسط کار تفاوت­‌هایی درش ایحاد شد بخواهیم یک رصد بکنیم حداقلش  3  4  دهه خودمان این جشنواره‌ها واقعا چه تاثیری در رشد و نمو جامعه موسیقای ما می­توانند داشته باشند؟

دکتر صدرنوری: همانطور که شما در مقدمه صحبت­‌ها فرمودید به هر حال جشنواره‌ها در تمام کشورهای دنیا یک رویداد فرهنگی هنریست که معمولا سعی می‌شه در اون تلاش یک سال فعالیت فرهنگی هنری دریک ژانر خاص در یک حوزه هنری خاص یا فرهنگی خاص و حسب موضوع به منصه ظهور برسد و همه بتوانند از آن استفاده بکنند این جشنواره‌ها بارها بسته به اینکه حالا جشنواره رقابتی باشد یا غیر رقابتی، طبیعتا مخاطبین خاص خودش را دارد و شرکت کنندگان خودش را.

در کشور عزیز ما جشنواره‌های متعددی برگزار می‌شود بعضی­‌ها فقط عنوان جشنواره را یدک می‌کشند بعضی‌ها تلاش می­‌کنند یا البته قبل از این دوره دو ساله کرونا تلاش می­‌کردند که بتوانند یک جایگاهی در حوزه فرهنگ و هنر کشور پیدا کنند اما یک نکته اساسی که وجود دارد و من به‌عنوان کسی که سال‌هاست در این حوزه کار می‌کنم چه در زمینه برگزاری جشنواره‌­ها چه در حوزه مطالعه آسیب شناسانه حوزه فرهنگ و هنر چیزی که به چشمم می‌خورد اینه که ما کمتر هدفمند جشنواره­‌ها رو تعریف کردیم یا برگزار می‌­کنیم.

بسیاری از جشنواره­‌ها را فقط برگزار می­‌کنیم که بگوییم جشنواره داریم بدون اینکه با یک نگاه آسیب شناسانه یا یک برنامه مدون راهبردی بخواد این جشنواره تعریف شده باشد و اینکه بعد حالا که برگزار شد حالا چه استفاده­ای ازش خواهد شد یا چه فیدبکی در جامعه خواهد داشت. این موضوعی‌ست که خیلی قابل بحث است و حالا تا هر چقدرحوصله این برنامه اجازه بدهد من در خدمتم به شکل ریزتر بحث کنیم .

مجری: این واژه هدف خیلی مهمه انسان باید در زندگی هدف داشته باشد برای هر کاری، باری به هرجهت هر حرکتی را انجام ندهد و مخصوصا جشنواره‌ها که بودجه‌هایی را می‌­طلبد حالا چه دولتی باشد چه خصوصی باشد. این­‌ها باید به گونه‌ای مصروف بشه که یک خروجی درستی را متصور باشیم چون اگر به آن نمی‌­رسیم حداقل تکلیف را درست انجام داده باشیم.

چند در صد از جشنواره­‌های موسیقی در کشور ما حقیقتا اینگونه بوه که بیلان کاربوده تا اینکه اون خروجی لازم رو بخواهند ازآن بدست بیاورند؟ و فقط در حد چند هدیه دادن سکه دادن و لوح در آینده این افراد در گروه­‌های مختلف بتوانند در یک جایی جایابی و کاریابی داشته باشند؟

دکتر صدرنوری: ببینید جشنواره بخشی از یک پکیج یا یک مجموعه فعالیت در حوزه فرهنگی و هنریست همان‌طور که الان این برنامه یک جزیی از برنامه‌های مختلفی درحوزه فرهنگ وهنر ویا موسیقی می­‌تواند تعریف بشود.

این جشنواره‌ها متاسفانه عمدتا موفق نیستند. ببخشید من نمی­‌خواهم خیلی منفی حرف بزنم اما به هر حال باید به واقعیت بپردازیم. خوب قله‌ی جشنواره­‌های ما در کشور جشنواره فجر هست. ما خوب در حوزه موسیقی می‌بینیم که این جشنواره حداقلش شاید جایگاهی که در 10- 15 سال قبل رو داشت دیگر ندارد.

چه از منظر شرکت کنندگان چه از منظرخود نوع برگزاری جشنواره جایگاهی که وجود دارد که خوب البته تابع همه مسایلی که روی موسیقی و هنر تاثیر میگذاره هست اما باید توجه داشته باشیم یک کشور با قدمت فرهنگی بسیار طولانی مثل کشور ایران باید در شأن این نام در شأن این قدمت شما جشنواره تعریف کنید. اینه که من فکر می‌­کنم ما اگر از این  قله که ما جشنواره فجر را به‌عنوان قله در کشور تعریف می­‌کنیم می‌­توانیم متوجه بشیم که در باقی جشنواره­‌ها چه می‌گذرد. ما خودمون به نوبه خودمون سعی کردیم در بخش خصوصی بیاییم با یک نگاه آسیب شناسانه جشنواره­ای رو تعریف بکنیم که شاید آن مشکلات رو نداشته باشیم.

6 سال هم شما مستحضر هستید برگزار کردیم که حالا بعد بیشتر خواهیم پرداخت اما دقیقا من تأکید می­‌کنم باید بدانیم جشنواره رو برای چه می­‌خواهیم برگزار بکنیم و چه جامعه هدفی را قرار است این جشنواره مورد خطاب قرار بدهد و از دستاورد جشنواره چه کسانی قرار هست استفاده کنند؟ از سیاست گزاران حوزه فرهنگ و هنر در کشور تا یک بچه در یک خانواده که دوست دارد موسیقی فرا بگیرد؟ چون ما در حوزه موسیقی هستیم بیشترین مثالم موسیقی خواهد بود، تا یک بچه‌­ای که آمده در جشنواره مثلا نوای خرّم شرکت کرده 5 سالشه و به اذعان داوران این یک پتانسیل خوب در حوزه موسیقی دارد و این چجوری نباید رها بشه در حوزه فرهنگ وهنر؟ وکی باید توجه کنه به این مسأله؟ مباحثی است که حالا فکر می‌کنم در ادامه صحبت می‌توانیم به آن بپردازیم.

مجری: اشاره کردید به جشنواره موسیقی فجر که در طی سال­ هایی واژه بین المللی را هم یدک کشید عده‌ای موافق و عده‌ای مخالف بودند که سال­‌های بعد حذف شد.

فکر می­‌کنید که این جشنواره  اون سال‌­های که یک بلندایی داشت اما همون سال‌ها هم مورد انتقاد بود وهمیشه با جشنواره فیلم فجر مقایسه شد که همچنان این کوتاهی بلندی خیلی خودش را نشان می‌­دهد از هر جهت ما به این­‌ها نمی­‌خواهیم خیلی کار داشته باشیم و ما از این منظر می­‌خواهیم بپردازیم که اگر مسئولان نگاهشون این بوده که یه جشنی را می­‌خواهیم برگزار کنیم در یک رده خاص و در یک دهه خاصی و سهمی داشه باشیم در این جشن و پایکوبی پس قرار نیست خروجی داشته باشد و هدف اصلا این نبوده که سیاست گذاری از آن استنباط بشود یا افرادی که جایزه می­‌گیرند یا رقابتی بوده یا نبوده اگر خارجی‌هایی آمدند و رفتند یک مهمانی بزرگ بوده یک جشنی بوده چرا این انتظار را دارید و فستیوال گونه به گونه‌ای نگاه بکنید که جشنواره‌­های اختصاصی که در طول سال یا اجرا می­‌شدند یا بعدها به وجود آمدند چرا همچین خروجی‌هایی می‌­خواهد هدف چنین چیزی نبوده، باز ما می‌­توانیم انتقاد کنیم یا خیر؟

دکتر صدرنوری: ببینید ما حتی اگر بخوایم مهمانی برگزار کنیم باید مهمانی در شأن ملتمون و در شأن فرهنگمون که من فکر می‌­کنم اگر با نگاه مهمانی هم بهش توجه کنیم، به نگاه جشن هم توجه کنیم چه در اون سال­‌ها و چه الان که دیگر خیلی قابل بحث نیست فاصله داریم با این موضوع.

مجری: بله

دکتر صدرنوری: ببینید حداقلش این هست که باید در جشنواره شما بتوانید یک نمونه کوچکی ازیک کل را که بیانگر فرهنگ و هنر کشورتونه نمایش بدهد. آیا موفق شدیم اینکارو بکنیم؟ شاید با حضور برخی چهره‌­ها در گذشته در جشنواره یا بعضی گروه‌ها این را می‌توانستیم بگوییم که حال یک حداقلی را نشون می‌دهیم ولی قطعا هر چی جلوتر رفتیم این حداقلی به صفر وحتی یک جاهایی به زیر صفر رسید.

مجری: خیلی خوب. ما در بدو برنامه شمارا خسته نکنیم یکی از کارهای زیبای شمارو بشنویم.

(پخش موسیقی)

مجری: خیلی خوب. پیانو نوازی شما بود جناب دکتر بفرمایید:

دکتر صدرنوری: آهنگ اول از آلبوم مهر و ناز که این آلبوم را تقدیم به همسرم کردم.

مجری: بسیار عالی

دکتر صدرنوری: بداهه نوازی پیانو هست که 5 ترک دارد: مهر، ناز، بامداد ، نیمروز و بعد هم شامگاه

که در اصل این 5 ترک دو ترک اول در اصفهان و 3 ترک بعدی در ماهور

مجری: خوب در برنامه­­‌ی رسانه­‌ای، رادیویی و خیلی ممکن نیست تمام این قطعات پخش بشه و خیلی تقصر ما نیست عذر خواهی می‌­کنم این توضیحاتی که دادین رو شنونده‌ها باید حتما بشنوند تا بیشتردرک بکنند.

دکتر صدرنوری: خواهش می‌کنم

مجری: آقای صدرنوری عزیز جشنواره نوای خرّم یک اتفاق مهم بود دراین دو سال کرونا گویا وقفه ایجاد شد که دلیلش هم موجه هست. یک توضیح می­‌فرمایید:

دکتر صدرنوری: خوب مستخضرهستید جشنواره نوای خرّم مزین به نام استاد همایون خرّم آهنگساز بزرگ کشورمان بود و رده سنی کودک و نوجوان را پوشش می‌داد و ما براساس یک آسیب شناسی که من خودم در سال 1385 تا 1390 انجام داده بودم روی جشنواره ­ها، روی موسیقی و روی آموزش موسیقی چند خلا دیدم یک این بود که ما موسیقی کلاسیک ایرانی یا موسیقیمون که به اصطلاح موسیقی اصیل ایرانی می‌گویند مورد غفلت یا ظلم قرار گرفته در کنار انواع و اقسام موسیقی‌ها که پخش می‌­شود از صبح تا شب و جوان­‌های ما می‌­شنوند و ریشه موسیقی ما هست این یک نقطه­ ای هست که ما باید بهش بپردازیم در نوای خرّم به این پرداختیم دومین بحث، بحث رده سنی بچه­‌ها بود که همان‌طور که عرض کردم بچه‌های 5 سال تا 18 سال یعنی دقیقا رده سنی کودک و نوجوان جامعه هدفمان بودند به این دلیل که هرچه سرمایه گذاری هنری روی این نسل انجام بشود روی این سن و سال انجام بشود ما بعدها برکاتی را در زندگیمون، در آرامش زندگیمون و در آرام بودن جامعه مثل خیلی جاهای دیگر می‌توانیم ببینیم و لمس کنیم. همچنین توجه به اجراهای گروهی و ارکسترها بود که ما در این حوزه توانستیم آموزشگاه­‌ها را فعال کنیم. خیلی ارکسترهای زیادی تشکیل شد. در آخرین دوره جشنواره ما بالای 200 آموزشگاه گروه فرستاده بودند.

مجری: به گونه رقابت؟

دکتر صدرنوری: بله به گونه‌­ای رقابت هم انجام شده بود و یک نکته مهم اینکه ما در کشور به پیانوی ایرانی و ویولن ایرانی توی جشنواره‌ها بخصوص جشنواره موسیقی جوان پرداخته نمی‌شود. ما در جشنواره خرّم خیلی تلاش کردیم که روی پیانو ایرانی ویولن ایرانی تشویق کنیم و مانور بدهیم برای همین هم شما دیدید بسیاری از بچه‌ها که شرکت کرده بودند در این دو تا ساز فعالیت می‌کردند که بر اساس این آسیب شناسی این جشنواره تعریف شد. آخرین دوره هم که سال 98 برگزار شد درست قبل از اپیدمی کرونا 3500 شرکت کننده داشتیم.

مجری: بله

دکتر صدرنوری: که حالا باز من در ادامه راجع به این اگر لازم باشد توضیحاتی خدمتتان خواهم داد.

(ارتباط تلفنی/ رامین صفایی)

در خدمت جناب آقای بردیا صدرنوری هستیم از موسیقی‌­دانان و پیانیست مطرح جامعه و شخصیتی که بسیار به نوجوانان و جوانان می‌­پردازند و به گونه­‌ای سرمایه‌های شخصی خودشان را هم مصروف می­‌کنند بخصوص دربرگزاری جشنواره نوای خرّم.

داشتیم صحبت می­‌کردیم و در ادامه می‌­خواهم جناب دکتر یک سوال داشته باشم که:

این دو سال کرونا خوب شما ملاحظه کردید بچه‌های مردم از سراسر کشور می‌­خواهند بیایند و فرمودین 3500 نفر حضور پیدا می­‌کنند و مدیریت این‌­ها در این دوران کار سختی بود. قرار بود که امسال اجرا بشود، امسال هم نشد. دلیلش چه بود؟

دکتر صدرنوری: خوب دلیلش بهتر از می‌­دانید که شرایط کرونا آرام نگرفت و ادامه پیدا کرد و خوب جشنواره برگزار کردن، کار ساده­ای نیست. یک برنامه‌ریزی تقریبا یک ساله می­‌خواهد و شما بسیاری از برنامه ریزی‌­ها را به خاطر اینکه فضای زمانی کارتان و فضای اجرایی فرهنگ و هنر در کشور تابع شرایط کرونا ناشفاف بود  نمی­‌توانستید برنامه‌ریزی بکنید. مثلا شما نمی‌­توانستید سالن بگیرید بخاطر اینکه مشخص نبود. البته ما در ستاد اجرایی جشنواره خیلی بحث کردیم برخی از دوستان من اعتقاد داشتند که ما جشنواره را برای اینکه دچار فراموشی نشود به هر قیمتی به هر روشی برگزار بکنیم حتی شده در فضای مجازی. منتهی جمع بندی نهایی این شد که این اتفاق نیفتد به دلیل اینکه من عرض کردم ما محوریت یا یکی از اصول جشنوارمون اجرای زنده در حضور داوران جشنواره بود که خوب این شش دوره اینگونه عمل کردیم و بنابراین نمی‌­خواستیم برویم مثل بسیاری از عزیزانی که دیدید در فضای مجازی هر صبحی پاشدند یک جشنواره‌ای مثلا رخ داد چون نمی­‌شود واقعا ممیزی کرد .

مجری: اصلا به طور عجیبی گفت و گوها زیاد شد، اجراها زیاد شد.

دکتر صدرنوری: بله نمی‌­شود خیلی ممیزی کرد و حالا باز من فکر می­‌کنم گفت و گو در فضای مجازی خوب هست شما مثلا می نشینید صحبت می­کنید اما موسیقی که با گوش سر و کار دارد با نت سرو کار دارد با فرکانس سرو کار دارد، ما یک مکالمه‌­ای که می­‌خواهیم منو شما صحبت کنیم حتی اگرسیستم­ مان قطع هم نشود ممکن است گاهی اوقات صداهارا خوب نشنویم، حالا ما          می‌­خواهیم موسیقی بشنویم و بعد موسیقی را داوری کنیم .طبیعتا نمی­‌شود بسیاری از زوایا را در فضای مجازی تشخیص دهیم.

این بود که به جمع بندی رسیدیم اینکار را نکنیم امیدواریم که برای 1401 این شرایط آرام بگیرد و با دلی شاد بتوانیم شرایط کرونایی را پشت سر بگذایم و جشنواره هفتم را برگزار کنیم .

مجری: پس در فکر آن هستید که ادامه دهید؟

دکترصدر نوری: بله بله ما حتی تغییراتی در برای جشنواره چون در جشنواره شما شاهد بودید میامدیم از بچه ­ها 2تا 3تا اجرا می‌­گرفتیم بچه ­ها برامون ضبط می­‌کردند و می‌فرستادند و بر اساس آن یک داوری اولیه می‌­شد و بعد می‌رفت برای اجراهای زنده و میامدند تهران و در حضور داوران اجرا می­‌کردند و در نهایت برگزیدگان انتخاب می‌­شدند.

برنامه‌ای که داریم که در این ایام تعطیل روی آن کار شد این هست که جشنواره مختص به 2 تا 3 تا اجرای بچه­‌ها نشود و ما در طول سال بتوانیم بچه‌ها را رصد بکینم که شرکت کننده‌ها و هنرجویان ما همیشه بتوانند خودشون را روی فرم نگه دارند و حداقل 5، 6 قطعه را در طول سال در سبک­‌های مختلف تمرین بکنند. این‌گونه هم ما خیالمان راحت ­تر هست و هم آن‌ها بیشتر برای شرکت در جشنواره تلاش کردند.

مجری: جناب آقای حسین علیزاده مصاحبه‌­ای داشتند که خوب اخیرا هم بخشی از آن در روزنامه ایران یکی دو هفته پیش چاپ شد، نظرشون این بود که به هر شکل این باید برگزار بشود و بالاخره این فضای مجازی امکانی‌ست که نباید قطع بشود و قطع شدن شاید مسائلی رو به وجود بیاورد که بعدا جبران آن سنگین باشد.

ایشان یک نگاهی داشتند و نگاه شما هم این‌طرف قضیه هست. ما بینابین این دو دیدگاه را نمی‌­توانیم بگیریم و برایندی از آن بخواهیم حاصل کنیم. امکان دارد خدای نکرده این موضوع کرونا ادامه پیدا کند. تا چه حد می­خواهید این صبر و پایداری را داشته باشید تا بخواهیم به شرایط مطلوب برگردیم؟

شاید ما مجبور بشویم که به این شرایط تن دهیم و مباحثمان را جلو ببریم. شما تصمیم می‌­گیرید که جشنواره را با این شرایط برگزار نکنید یا به هر حال با یک مکانیزمی ورود پیدا بکنید؟

دکتر صدرنوری: اولا ما بسیار امیدواریم و امیدمان به خداوند بزرگ هستش که این شرایط سریع­‌تر بهبود پیدا کند و تلاش‌هایی هم که دارد صورت می­‌گیرد و من همین‌جا از عزیزانی که در حوزه درمان کشور بسیار تلاش می‌کنند به‌عنوان یک ایرانی قدردانی بکنم.

نکته­‌ای که وجود دارد این هست که حرف استاد علیزاده کاملا نکته درستی است. ببینید در جامعه‌ای که ما شاید به تعداد انگشتان دست نتوانیم یک رویداد فرهنگی هنری خوب را برگزار کنیم، خوب نباید این­‌ها تعطیل بشود و این کاملا درسته اما من هم‌چنان اعتقاد دارم به هر قیمتی هم نباید برگزار شود مگر این‌که بگوییم دیگر رقابتی در آن نداریم.

یعنی ما نیاییم بر اساس چیزی که در یک اتاق در بسته می‌شنویم داوری کنیم.

مجری: یعنی نگاه یک جشن را داشته باشیم.

دکتر صدرنوری: بله ضمن این‌که اجراهای گروهی را دیگر تقریبا از دست می­دهیم چون ما اصلا هدفمون این هست که در این فضای کرونا بچه ها ترغیب نشوند بروند دور هم جمع بشوند و خدای نکرده یک اتفاق ناگوار براشون بیبفتد و ما شرمنده ­­ی خانواده‌ها باشیم. این هست که امیدواریم این اوضاع بهتر بشود و اگر نشد، به هر حال جایگزین‌هایی داریم که روی آن فکر می‌­کنیم.

مجری: بسیار عالی. یکی‌ دیگر از موسیقی­‌های شمارو می‌­شنویم و توضیحتان را کامل‌­تر می‌­کنیم.

دکتر صدرنوری: خواهش می‌کنم

(پخش موسیقی)

مجری: خیلی خوب. پیانو نوازی شما بود لطفا در این مورد هم توضیح دهید.

دکتر صدرنوری: بله ترک دوم از همان آلبوم مهر و ناز هست که در اصفهان بود و امیدوارم که دوستان از طریق مطلوب، از طریق پلتفرم­‌ها بتوانند دسترسی داشته باشند و بشنوند ولذت ببرند.

مجری: آقای صدرنوری گاهی اوقات انسان متعجب می­‌شود که برخی از موسیق‌دان­‌های برجسته ما نکات درستی را از طریق جراید، مطبوعات، خبرگزاری­­‌ها یا رسانه‌ها انعکاس می‌دهند صحبت‌­های انتقادی خوبی را دارند نوک پیکان تیزشان آن سمت می‌رود و برای مسئولان بالا دستی خوب و راه‌گشاست و یک جور طمأنینه و قوت قلب برای دیگران، همکاران، استادان و شاگردانشان می‌دهد ولی در بعضی جاها که باید ورورد دقیق بکنند، نمی‌کنند. خوب یک بحث این‌که چند استاد بیایند در مورد جشنواره‌­ها نگاه خوبی داشته باشند ولی در جشنواره‌­های دیگر خودشون حضور نداشته باشند یا اعتنا نکنند یا دربین جشنواره‌ها بگویند که این جشنواره هست و ما هستیم و اگر فلان کس باشد ما هستیم و اگر نباشد ما نیستیم و به نوعی بدنه­ی دولتی را دچار تنش می­‌کنند که مدیران نمی‌­دانند چگونه باید مدیریت کنند به گونه‌­ای که می­‌خواهند اخلاق مداری کنند و هوای همه­‌ی هنرمندان را هم داشته باشند.

یک بخشی هم خانه‌ی موسیقی هست که عده­ای اعتقاد دارند در این تنش‌­ها به نوعی همراه مستقیم و غیر مستقیم هستند و عده‌­ای می‌­گویند نه این‌ها دارند همراهی می­‌کنند و بازوی اجرایی مدیران هستند.

این دو طیف همیشه انتقاد دارند وهر چه هم صحبت می­‌شود به نتیجه نمی‌­رسد. بالاخره هم فضای توجیه باز هست و هم مباحث دیگر. نگاه شماچیست؟ واقعا تا کی می‌­توان این‌گونه جلو رفت و این زحمات بخش خصوصی و دولتی برای جشنواره‌­ها می‌رود ولی ما بعد از 30 سال بیایم بگوییم که دستاوردی نداشتیم و نهایتا معطوف می­‌شود به یک روزنه، که آن روزنه هم به نوعی برمی‌­گردد به خود ما هنرمندان. خیلی دولت مردان را نمی‌­شود مقصر دانست هرچند که آن­ها هم متاثر از این رفتار چندگانگی هستند و در نهایت         می­‌خواهند تصمیم بگیرند که نه سیخ بسوزد نه کباب.

دکتر صدرنوری: ببینید ما در حوزه تخصصی هنری ما، که موسیقی هست متاسفانه دچار یک نوع بلاتکلیفی هستیم و این بلاتکلیفی از بالاترین نقطه تصمیم گیری فرهنگی و هنری ما دیده می‌­شود تا من موزیسین. من فکر می‌­کنم همیشه در همه­‌ی نظام­ ها، حاکمیت و تصمیم گیران آن حوزه باید یک مقداری تکلیف خطوط را مشخص کنند. اینکه من امروز بتوانم در این برنامه راجع به موسیقی حرفی بزنم و بعد جای دیگر نشود حرف زد، اجرای موسیقی یک­جا خوبه و یک­جا بد و هرکسی به خودش اجازه دهد بیاید تو سر موسیقی این کشور بزند، با احترامی که برای همه ­ی عزیزان قائل هستیم، خوب این بلاتکلیفی در همه­ ی حوزه‌ها هست.

این وسط هنرمندان عزیز و موزیسین‌­های عزیزی که واقعا دغدغه دارند اساتید پیشکسوتمان هم هستند اما من فکر می­‌کنم گاهی اوقات گم می‌کنند که ما کجا باید ورود کنیم.

انتقاد کردن خیلی خوب است و من خودم همیشه نگاه انتقادی دارم چون اصلا کارم هست یعنی من نوع تحصیلم ونوع کارم نگاه آسیب شناسانه هست، برای همین همیشه انتقاد می­‌کنم اما راه هم ارائه می­‌کنم. منی که میام به جشنواره انتقاد می­‌کنم، یک     نمونه‌­‌ی جشنوره­‌ای را می­‌سازم که به همان جشنواره من هم بسیاری از عزیزان انتقاد کردند بعد که با آنها صحبت کردم  بیایید خوب یک راه بدهید و بیایید یک کمک بکنید، جلو نیامدند.

مجری:راهکاری ندارند؟

دکترصدرنوری: خیر و اصلا یک عزیز آمد گفت که بچه را چه به موسیقی گل­ها. خوب ببینید این یک تفکر در حوزه­ی موسیقی ماست. از همان عزیز خواهش کردیم که خوب شما بفرمایید پنج تا کار برای حوزه­ی کودک بدهید ولی این اصالت موسیقی ما در آن باشد،که خبری نمی­شود.

اینکه ما بیایم صحبت بکنیم که صحبت­ها خیلی متین هست و صحبت­های زیادی در جامعه مطرح می­شود و موزیسین ­های بزرگ ما مطرح می­کنند اما خیلی وقت­ ها آنجایی که باید مطرح کنند سکوت می­کنند. من نمیدانم چرا؟ چه چیزی وجود دارد که من مثلا راجع به یک جشنواره انتقاد می­کنم، راجع به یک کسی که به خودش اجازه می­دهد به هنرمند و موسیقی کشور توهین می­کند به حق میام جلوش می‌­‍ایستم اما آنجایی که اتفاقا خودم می­توانم نقش ایفا بکنم مثلا در یک شورایی، در یک انتخاباتی، در یک انتخابات صنفی ­ای چشمانم را می­بندم و نسبت به اتفاقاتی که در آن دارد رخ می­دهد سکوت می­کنم.

این را من نمی­توانم بفهمم. یعنی فکر می­کنم که اگر ما صراحت لهجه داریم، اگر ما می­خواهیم نقد وارد کنیم، اگر می­خواهیم اصلاح بکنیم، باید از خودمون شروع بکنیم.  همیشه در جشنواره خرّم یک گروهی کنار من می نشستند نکته در میاوردند که این جشنواره چه اشکالاتی دارد که سال بعد این اشکالات را نداشته باشند. نباید به من بر بخورد.

اگر مثلا در خانه موسیقی عزیزان ما نشستند که اتفاقا چند روز پیش آقای روشن­روان صحبتی می­‌کردند خیلی استقبال کردند از انتقادها. ولی من فکر می­‌کنم انتقادها اول باید خود اهالی موسیقی که بزرگتر هستند از این حوزه انجام دهند.

حالا می‌رویم ریشه ­یابی می‌­کنیم چه اتفاقی میافتد، می­‌گویند مثلا ما در جشنواره پول نداریم و فلان کس آمده به ما کمک مالی کرده است ما هم باید یکجوری هوایش را داشته باشیم.

مجری: خیلی بده این موضوع.

دکتر صدرنوری: بله خیلی بده این موضوع .ببینید 364 جشنواره را خود ارشاد آمار داده که در سال 98 حمایت کردند. البته چون من اسم جشنواره خرّم را هم آنجا دیدم فهمیدم که اگر مثلا محبت کردند سری به ما زدند یا محبت کردند به ادارات استان گفتند پوستر این جشنواره را توزیع کنید، این را حمایت دانستند. که واقعا هم حمایت هست. من به عنوان کسی که اصلا روی سیستم دولتی حساب باز نکردم برای جشنوارم شاکر هستم قدردان بودم در زمان خودش و همیشه هم گفتم.

مثلا ما در دوره­ی آقای الله یاری که البته هنوز هم تشریف دارند که دفتر موسیقی بودند، تنها مدیری بودند که آمدند به جشنواره ما سر زدند و آمدند به جشنواره نگاه کردند و بعد در سال 98 کار قشنگی که کردند برگزیدگان جشنواره خرّم را در جشنواره­‌ی فجر دعوت کردند. این حرکت، حرکت قشنگی بود و آدم باید قدردان باشد اما حمایت دولت از یک بخش خصوصی این نیست. ما هم دنبالش نبودیم.

مجری: خوب واژه حمایت وقتی میاد همه فکر می‌­کنند که پول دادند.

دکتر صدرنوری: بله اینکه این اتفاق هست ولی حالا من این بخش صحبت را جمع بندی کنم اینه که هیچ کسی به اندازه اهالی موسیقی نمی‌­تواند به اهالی موسیقی کمک کند و این فضا را حداقل ما برای خودمان تنگ‌­تر نکنیم. با انتقادهای درستی که می­‌کنیم با اصلاح اموری که حداقل دست خودمان هست، می­‌توانیم حداقل یک قدم برداریم و آن موقع جلوی یاوه گویانی که به خودشان اجازه می‌­دهند بیایند در ارتباط با موسیقی هر چیزی بگویند، می­‌توانیم بایستیم.

مجری: خوب این‌که ما خود موسیقی‌دانان وقتی تن می­‌دهیم و فکر می­‌کنیم یک نفر همیشه می‌­تواند رأس قرار بگیرد، حالا جمعیت هشتاد میلیونی ایران را کار نداریم جمعیت فراوان موسیقی‌دانی که تحصیل کرده‌­اند، دانشگاهی هستند، مدیریت کردند، استعداد و توانایی و خلاقیت‌هایشان را در طول این سال­‌ها نشون دادند ولی این‌ها اصلح نیستند و یا این‌ها نمی‌توانند مدیریت بکنند و حضور داشته باشند گاه سالی یک‌بار مشورتی از آنان نظر بخواهیم، این هم یک اشکال کار است که خوب عموما در جشنواره‌های ما اتفاق نمیفتند. خوب سه سال بود جشنواره فجر هم معاون هنری وقت واگذار به خانه موسیقی کرده بود و تیم بعدی آمدند انتقاد کردند و قرار بود که فضای شیشه­‌ای باشد و همه چیز را انعکاس بدهند. نمی‌دانم چقدر اتفاق افتاد یا نیفتاد. خوب این هم باز برمی‌­گرده به این‌که ما موسیقی‌دانان اهمیت نداریم وپشت هم نیستیم و تک تک حرف می‌زنیم و صداهامون چند صدایی نیست. یا این‌که از یک چیزهایی نگران هستیم و حرف­‌هایی رو نمی‌­زنیم یا زورمان نمی‌رسد جاهایی که زورمان می‌رسد انتقاد می­‌کنیم. الان بدنه­‌ی دولت ضعیف است تا جایی که زورمان می‌رسد انتقاد می­­‌کنیم. به هر حال روزنامه­‌ها و خبرگزاری و رسانه‌­ها در اختیارمونه ولی خودمان به خودمان تا میایم انتقاد بکنیم، سریع واکنش نشان داده می‌­شود سریع نامه نگاری می‌­شود، شکایت می‌­شود. این‌ها واقعا چگونه است و شما چطوری برداشت می­‌کنید؟

دکتر صدرنوری: عرض کردم خدمت شما. من فکر می‌­کنم  بزرگترین کمکی که در حوزه موسیقی می­‌توانند انجام بدهند خود پیشکسوتان موسیقی هستند. با انتقادهای درستشان بیشتر در حوزه­ای که دست خودمان هست.

یعنی از بیرون کشور که همه انتقاد می‌کنند. وزارت ارشاد هم که چیزی قابل دفاع ندارد و دیکته نانوشته است. یعنی اتفاقا من فکر  می­‌کنم اگر سیستم دولتی ما کنار بایسته به حوزه‌های فرهنگ و هنر ورود نکند و همان نقش نظارت عالی و حمایتی خودش را ایفا کند، ما تکلیفمان معلومه. منتهی ایراد این‌جاست که یک جاهایی و یک کسانی ورود می‌­­کنند که این دخالت‌هاست که آدم بلاتکلیف  می­‌ماند.

ببینید من یک مثال در مورد اوضاع بزنم اگر اشکال ندارد. در حوزه کارهای مهندسی خودم. در یک سازمانی پروژه فناوری اطلاعات داریم. کسی آنجا مسئولیت گرفته است که میاید سوالی  پرت می­‌پرسد مثل این هست که در حوزه موسیقی و نوازندگی از شما بپرسند: ببخشید ساز شما کوک هم می‌­شود؟

ببینید این سوال چقدر پرت هست در حوزه موسیقی کسی بیاد از شما که سنتور می­‌نوازید بپرسد ببخشید ساز شما قابلیت کوک شدن هم دارد؟ این سوال چقدر پرته؟ شما چی می‌گویید؟ می‌گویید این آدم اصلا اوت هست در حوزه موسیقی.

حالا شما همچین فردی رو میایید می‌­گذارید در جایی به‌عنوان مسئول فناوری اطلاعات بعد باید پروژه شما را تایید کند، باید نرم‌­­افزار شما را تأیید کند. چه چیزی از آن حوزه در میاد؟؟

ما این اتفاقات را در حوزه موسیقی هم داریم. دلیلش اینه که صرف موزیسین بودن، برای تصدی یک پست یا مدیر بودن کافی نیست. هزاران مسئله دیگر هم آن فرد باید توان داشته باشد حل کند.

مجری: خوب یکی دیگر از کارهای شمارو بشنویم و برگردیم مجددا صحبتمان را ادامه دهیم.

(پخش موسیقی)

دکتر صدرنوری: ترک سوم از آلبوم مهر و ناز در ماهور. بامداد

مجری: آقای دکتر صدرنوری تعدد جشنواره‌ها در قامت‌های مختلف که در ورودی برنامه گفتم قد و قواره‌ها، گونه­‌های مختلف­،    جنسیت­‌های مختلف، سن و  سال‌­های مختلف، واقعا انقدر نیاز هست که باشد؟ نیاز نیست که تجمیع بشود؟ این فراوانی به توسعه کمک می­‌کند ؟

دکتر صدرنوری: ما چون مثل سایر کشورها موسیقی برایمان مثل هوا نیست، چون ما یک طیفی داریم که اعتقاد دارند، یک کسی مثل من اعتقاد دارم که موسیقی مثل هواست همانطور که انسان به هوا و به غذا نیاز دارد، به موسیقی هم نیاز دارد.

یک طیفی وجود دارد که می­‌گویند موسیقی خوب است اگر اونجوری که ما بخواهیم انجام بشود.

یک طیفی هم که به هر دلیلی اصلا موسیقی را قبول ندارند و اسمش را هم نمی‌آورند. در یک همچین فضایی هر رویدادی اتفاق بیفتد که یک جوری به موسیقی ربط داشته باشد خوب است. اما در این بین به نظر من هنر سیاست گزاران حوزه فرهنگ و هنر هستش که بیایند این‌ها را سامان دهند. یکی را پیدا کردند مثل آقای صدرنوری حاضر شده بیاید تمام انرژی و سرمایه مجموعش را بگذارد وسط کار کند، بیایند به آقای صدرنوری که البته اینکار را کردند و آمدند با من صحبت کردند بعد از پنج، شش دوره که جشنواره جا افتاده بود، محبت کردند و این صحبت را کردند هرچند به جمع بندی نرسیدیم. که بیینند بپرسند آقای صدرنوری خوب تو چه موانعی را داری؟ من که دارم جشنواره برگزار می‌­کنم، دیگر مراسم اختتیامیه تو پول نده و بیا من سالنش را بهت میدم یا سالن اجراها را در اختیارت می‌گذارم.

تو همه جور هزینه کردی حداقل پول سالن ندهید، من از سالن­های خودم بهت می‌دهم. بیان و کمک بکنند. بنابراین این تعدد جشنواره در کشور ما خوب هست مشروط به این‌که هدفمند باشد و من باز برمی‌گردم به آن حرف اول که یک نگاه کلانی به این حاکم باشد و جایگاه این‌­ها را مشخص کند و عین یک پازل کنار هم این­‌ها بتوانند چیده بشوند که ما یک دستاورد مثبتی داشته باشیم ولی فی نفسه شما در محیطی که به هر حال مجبوری بهانه‌­ای برای اجرای موسیقی پیدا کنی که به موسیقی  توجه بشود، فکر می­کنم فعلا     جشنواره­‌ها مفید هستند.

مجری: خوب شما یک کار خوبی که کردید این هست که هر ساله به این فراوانی موضوع‌تان افزودید یعنی اینکه چندین شخصیت موسیقایی که اوایل فقط قرار بود از کارهای استاد همایون خرّم باشد چون بنام ایشان هست و چقدر هم زیبا و درسته اما      شخصیت‌های موسیقی‌دان دوره­‌های ایشان را هم یواش یواش آوردین در کتاب­‌های آموزشی در هنرستان‌ها، مراکز آموزشی دولتی دارند فعالیت می­‌کنند و اینکه این توسعه به نوعی روند ملودیک موسیقایی و روند فرهنگی ما رو بیشتر نشان می­‌دهد که ما ایرانی­‌ها ازچه قابلیت‌هایی در عرصه فرهنگ و هر و آئین­­‌هامون برخورداریم و حالا کودکان و نوجوانانمون را داریم بیش از پیش این شخصیت­‌ها در عین اینکه اخلاق و دانش داشتند، هویت­‌های هنری ویژه‌­ای داشتند کمتر از شخصیت­‌های برجسته دنیا دوره‌­ای از موسیقی اروپا مثل بتهوون مثل شوپن و موتسارت و اینها کمتر که نیستند چه بسا در یک جایگاه‌هایی بالاتر هستند ما وقتی اسم استاد صبا را می­‌بریم یک نابغه موسیقی است یا استادان دیگر که اسم بردیم اینکه در قامت یک تکنوازی یا گروه نوازی باشد یک منظره‌­ای را ایجاد می‌کند که خانواده‌ها به آینده امیدوار می‌­شوند که فرزندانشون به واسطه این فضای مجازی که دارد غلط می‌شود و ادبیات ما که دارد دچار مشکل می­‌شود، اصلا فرهنگ خانواده ایرانی دارد دچار تزلزل می­‌شود و ما صیانت بکنیم شما اعتقاد دارید که با موسیقی می­‌شود این فرهنگ را حفط کرد؟ و دیرتر بگذاریم خراب بشود؟ به شرطی که کوکان ما درست فرود کنند وجشنواره ما هدفمند و درست نشانه­‌گیری کند.

دکتر صدرنوری: اینکه ما جشنواره خرم به مرور توسعه دادیم چون برنامه داشتیم. یعنی نقشه راه داشتیم بنابراین شما دیدید در همین توسعه هم چه اتفاقی افتاد. راجع به این صیانت، اتفاقا من فکر می­‌کنم صیانت در حوزه فرهنگ و هنر این نیست که ما برویم قفل بزنیم ما باید خوراک تهیه بکنیم برای بچه‌هامون. وقتی که شما می­‌بینید 3500 نفر بچه میانید و دارند غوغای ستارگان می‌نوازند یا    می‌خوانند، از کار آقای بدیعی می‌نوازند دارند از کار استاد صبا می­‌نوازند، این یعنی چی؟ یعنی حداقل یک بخشی از زمانشان را به جای صرف کردن در اینستاگرام و فضای مجازی به موسیقی کشورشان پرداخته‌اند. حداقل ما توانستیم این انگیزه را ایجاد بکنیم. ببینید با پرداختن به داشته‌هایمان در حوزه شعر و ادبیات و حوزه موسیقی بهترین نقاطیست که می‌­توانیم از فرهنگ و هنر کشورمون صیانت بکینیم.

مجری: در لحظات آخر ما زیر صدا از موسیقی شما استفاده می­‌کنیم لطفا این موسیقی را هم معرفی بفرمایید.

 دکتر صدرنوری:  آلبوم دورها آوایی‌ست دونوازی پیانو و دودوک هست که دوست عزیزمون آقای صادق چراغی دودوک را نواختند.آهنگساز خوب کشورمون که در حوزه موسیقی نواحی هم بسیار تلاش کرده و این آلبوم یک کار دو نوازیست از من و آقای چراغی عزیز.

مجری: آقای صدرنوری عزیز هرکاری برنامه­‌ریزی می­‌خواهد این جشنواره‌ها با هر قد و قامتی که هست بسیار مهمه. ما داریم نتیجه گیری می­‌کنیم که بودنشون بهتر از نبودنشون هست، کاستی­‌ها باید به مرور زمان حل بشود، اتاق فکرها باید باشد، بخش پژوهشی در هر جشنواره‌­ای باید وجود داشته باشد.چه پیدا و چه ناپیدا از پشت پرده افرادی باشند نظارت بکنند و کتابچه­‌هایی را تألیف بکنند و بعد اینها مواردی بشود بند بند بشود روی آن کار بشود حتی دیگرانی بیایند درست رصد بکنند. فکر می‌­کنید چقدر ما بضاعت این موضوع را داریم؟ وقتی بحث جشنواره فجر می­‌کنیم که بعد ار 15 سال تازه اوضاع خراب­‌تر شده و به یک تکرار افتادیم، چه انتظاری از جشنواره خصوصی هست که شاید یک زمانی دیگر توان نداشته باشند.

دکتر صدرنوری: همین‌طوره. ببینید در اینکه ما یک برنامه بلند مدت منظور از بلند مدت نه برنامه 15 ساله و 20 ساله یک برنامه حداقل چهار، پنج ساله داشته باشیم که در آن مشخص باشد که این حوزه موسیقی تکلیفش چیست؟ ما بالاخره می­‌خواهیم به موسیقی بپردازیم؟ بالاخره این بچه من می­‌تواند آموزش موسیقی ببیند یا نمی‌­تواند. بلاخره ما در این جامعه موزیسین می­‌خواهیم یا نمی‌­خواهیم؟ فردا نگوییم که موزیسین چه گلی بر سر من زده. می­‌خواهیم؟ یا نمی‌­خواهیم؟ این تکلیفش مشخص بشود.

و اگر می‌­خواهیم ساز و کارش را مشخص کنیم. صدا و سیما چه باری باید از این بردارد؟ جشنواره­‌ها چه بخشی از این را باید بر دوش بشکند؟ آموزشگاه­‌های موسیقی ما چه؟

ببینید به یک عزیزی که مشاور وزیر ارشاد سابق بودند گفتم شما می­‌دانید چند آموزشگاه هنری داریم؟ مثلا چه دوره آموزشی الان در آموزشگاه‌ها ارایه می‌شود؟ در آن دوره­‌ها چه تعداد هنرجو داریم؟ گفت به ما چه ربطی دارد؟ ما چرا باید بدانیم؟ خوب ببینید اصلا برخی تفکر اینکه برنامه داشته باشیم ندارند بعد نشسته‌اند در یک حوزه‌­ای که می­‌خواهد به آقای وزیر ارشاد مشورت دهد که در حوزه فرهنگ و هنر تصمیم درست بگیرد.

مجری: بسیار عالی. سپاسگزار از شما. شب شما بخیر لطف کردید انشاالله فرصتی باشد باز در خدمتتان باشیم. با موسیقی شما با شنوندگان عزیز خداحافظی می‌کنیم. .

هفتمین جشنواره و جایزه همایون خرّم در سال 1400 برگزار می‌شود. (امسال برگزار نمی‌شود)

ستاد دائمی جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم) اعلام کرد که با توجه به شرایط ناشی از بیماری کووید 19 و عدم امکان برنامه­ ریزی برای اجراهای صحنه­ ای و گروهی بخش رقابتی، هفتمین جشنواره و جایزه همایون خرّم در سال 1400 برگزار می­شود. (امسال برگزار نمی­شود) بردیا صدرنوری مدیرمسئول موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش و مدیرجشنواره و جایزه همایون خرّم در توضیح این خبر افزود:

–  جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم) یک گردهمایی رقابتی سالانه و بزرگ موسیقایی است که از سال 1393 به نام آهنگساز بزرگ و اخلاق­مدار کشورمان، زنده یاد مهندس همایون خرّم و با هدف ترویج موسیقی اصیل و ملی ایرانی در میان کودکان و نوجوانان زیر 18 سال شکل گرفت و در طی 6 دوره برگزاری مستمر آن، هر ساله شور و هیجان فراوانی را در بین هزاران کودک و نوجوان علاقمند به موسیقی ایرانی ایجاد نمود و انگیزه آنان را برای توجه بیش از پیش به این سبک موسیقی به عنوان میراث معنوی و فرهنگی کشور عزیزمان افزون کرد. در این میان حضور هنرجویان از همه استان­های کشور و بسیاری از شهرها و روستاها، با همراهی مدرسین و آموزشگاه­­ های موسیقی و به ویژه همراهی خانواده­ های هنرجویان، از مهمترین دستاوردهای جشنواره 6 ساله نوای خرّم است. همه اینها، جشنواره و جایزه همایون خرّم را به رویدادی تاثیرگذار و سرآمد در حوزه فرهنگ و هنر بدل نموده است. بنابراین بدیهی است که که باید این دستاوردها و کیفیت جشنواره را پاس داشت و دستاوردهای آن را فدای برگزاری در هر شرایطی و به هر شیوه و کیفیتی نکرد؛

–  برنامه­ ریزی برای برگزاری هفتمین دوره جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم 7) طبق روال سنوات پیشین پس از اتمام جشنواره ششم آغاز شد. اما شرایط روز جامعه ناشی از بیماری کووید 19 و نیز تبعات آن، ستاد جشنواره را به این جمع بندی رساند تا با بررسی و تحلیل تمامی زوایا و شرایط، برای برگزاری جشنواره هفتم نوای خرّم تصمیم ­گیری نماید؛

–  بخش اصلی و مهم جشنواره نوای خرّم، بخش رقابتی و اجراهای صحنه­ ای کودکان و نوجوانان در حضور داوران جشنواره و مخاطبین است که هر ساله با حضور پرشور هنرآموزان، خانواده­ ها­، مدرسین موسیقی، مسئولین آموزشگاه­ های موسیقی و نیز علاقمندان در طی 4 تا  8 روز در تهران برگزار می­شود. با وضعیت کنونی و پیش­بینی­ ها در مورد وضعیت چند ماه آتی بیماری کووید 19، برنامه­ ریزی اجراهای حضوری و صحنه­ ای غیرممکن به نظر می­رسد. کما اینکه بر اساس مجوز صادره از سوی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برگزاری مراسم جشنواره در زمان مقرر مشروط به تصمیم و مجوزهای ستاد ملی مبارزه با کرونا شده است. از طرفی با توجه به زیرساخت­ های فنی موجود و کیفیت اینترنت و به تبع آن کیفیت صدا و تصویر، امکان اجرای زنده (لایو) و داوری همزمان به صورت جدی و با کیفیت مناسب، امری محال است که قطعا سناریوی اجرای مرحله رقابتی به صورت غیرحضوری و از طریق فضای مجازی را منتفی می کند. تکیه بر اجراهای ضبطی هم معیار مناسبی برای داوری­ها نیست و از اهداف جشنواره به دور است و به هیچ عنوان ویژگی ­ها و امتیازات اجرای زنده صحنه­ ای در حضور هیات داوری و تماشاگران را ندارد؛

–  بخش مهم دیگری از جشنواره نوای خرّم، بخش اجراهای گروهی و اجراهای آموزشگاه ها است که از دستاوردهای پرارزش جشنواره به شمار می­رود و به واسطه آن هر ساله گروه های موسیقی بسیاری در رده سنی کودک و نوجوان به صورت آزاد، آموزشگاهی یا در مدارس تشکیل میشود. با توجه به شرایط موجود، امکان جمع شدن و تمرین گروه ها در فضاهای سربسته و آموزشگاهی بسیار سخت و پرریسک است و ستاد جشنواره به هیچ وجه تمایل ندارد که به انگیزه شرکت در جشنواره، اسباب این دورهمی را فراهم نماید. برگزاری جشنواره بدون این بخش هم مغایر اهداف جشنواره در تشویق هنرآموزان به تشکیل گروه و انجام فعالیت ­های موسیقایی گروهی است؛

–  لذا با توجه به جمیع جهات، ستاد جشنواره به این جمع بندی رسید که برای حفظ سلامتی هنرآموزان، خانواده­ ها و مدرسین موسیقی، هفتمین دوره جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرمّ 7) را به سال 1400 موکول نماید. به امید آنکه با الطاف الهی تا آن زمان شرایط برگزاری یک جشنواره با کیفیت در حد و اندازه موسیقی اصیل و ملی ایران و نام استاد همایون خرّم فراهم شود؛

–  ستاد جشنواره برای حفظ ارتباط با هنرآموزان، اعضای گروه­ های موسیقی و آموزشگاه­ های شرکت کننده در دوره­ های پیشین جشنواره به عنوان اعضای فعلی خانواده نوای خرّم و نیز برای جذب اعضای جدید در این خانواده بزرگ، برنامه­ هایی را تدارک دیده است که به مرور از طریق درگاه های www.radnoandish.com وwww.khorramfestival.com  و صفحه نوای خرّم در اینستاگرام (navaye_khorram) و سایر رسانه­ ها اطلاع­ رسانی خواهد نمود.

 

ستاد دایمی برگزاری جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم)

بررسی نقش بخش خصوصی و دولتی در برگزاری جشنواره‌های موسیقی

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری رادنواندیش؛ ناصر ایزدی، آهنگساز، رهبر ارکستر و دبیر جشنواره نوای خرّم و علیرضا سعیدی، خبرنگار و مدیر روابط عمومی جشنواره نوای خرّم در برنامه رادیویی «ارغنون» پیرامون نقش بخش خصوصی و دولتی در برگزاری جشنواره های موسیقی به گپ و گفت خواهند پرداخت.

موضوع فردا شب برنامه «ارغنون»، جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم) است.

فردا پنجشنبه 26 دی ماه؛ ساعت 21

رادیو «گفت و گو» موج FM ردیف 5و103 مگا هرتز

مجری: سحر طاعتی/تهیه کننده: فرهاد دهنوی/دستیار تهیه کننده: امیرحسین سیدآقایی

نوای خرّم رقیب هیچ جشنواره‌ای نیست! در رادیو گفت و گو عنوان شد؛

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری رادنواندیش؛ ناصر ایزدی، آهنگساز، رهبر ارکستر و دبیر جشنواره نوای خرّم و علیرضا سعیدی، خبرنگار و مدیر روابط عمومی جشنواره نوای خرّم در برنامه رادیویی «ارغنون» از «جشنواره نوای خرّم» گفتند.

متن کامل خبر:  به گزارش روابط عمومی جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم)؛ ناصر ایزدی، آهنگساز، رهبر ارکستر و دبیر جشنواره نوای خرّم و علیرضا سعیدی، خبرنگار و مدیر روابط عمومی جشنواره نوای خرّم در برنامه رادیویی «ارغنون» از «جشنواره نوای خرّم» گفتند.
ناصر ایزدی در بخش هایی از صحبت های خود گفت: «جشنواره انگیزه ای برای کار است؛ وجود جشنواره های مختلف سبب پویایی و پیشرفت است و البته که جشنواره نوای خرّم رقیب هیچ جشنواره ای نیست و مدل خودش را دارد.»
در ادامه برنامه قطعه های «عشق و انتظار» اثر استاد همایون خرّم توسط بابک قلی زاده نوازنده نی، نوجوان پانزده ساله از مرودشت از برگزیده های ششمین جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم6) و همچنین «موج آتش» اثر استاد همایون خرّم توسط نوازنده عارف فراضی نوازنده کمانچه، نوجوان پانزده ساله از همدان از برگزیده های ششمین جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم6) پخش شد.

علیرضا سعیدی در بخش هایی از صحبت های خود اشاره کرد: «نفس استاد همایون خرّم از روز اول در جشنواره جاری است. مدیران و تهیه کننده های شرکت های موسیقایی از این نوازنده های نوجوان تازه نفس دعوت به همکاری کنند. متاسفانه شاهد حضور نوازنده های تکراری در کنسرت ها و آثار موسیقایی ضبط شده هستیم.»

در لینک زیر می توانید فایل کامل گپ و گفت را دریافت کنید.

امشب پنجشنبه ۱۲ دی ماه؛ ساعت ۲۱
رادیو «گفت و گو» موج FM ردیف ۱۰۳،۵ مگا هرتز
مجری: سحر طاعتی/تهیه کننده: فرهاد دهنوی/دستیار تهیه کننده: امیرحسین سیدآقایی

فایل ها برای دانلود

«شب موسیقی» میزبان جشنواره نوای خرّم در برنامه تلویزیونی بررسی خواهد شد؛

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری رادنواندیش؛ در برنامه تلویزیونی «شب موسیقی» که امشب یکم دی ماه ساعت ۲۳ به صورت زنده پخش می شود، رضا مهدوی نوازنده سنتور و آهنگساز، میزبان ناصر ایزدی دبیر جشنواره و رضا خرّم نماینده شورای سیاستگزاری جشنواره خواهد بود.

در این برنامه قرار است به بررسی ششمین دوره جشنواره و جایزه همایون خرّم بپردازند. همچنین چند اجرای تکخوانی از برگزیدگان و تقدیرشدگان ششمین جشنواره و جایزه همایون خرّم و همچنین بخشهایی از اجرای گروه 60 نفره آموزشگاه موسیقی خمسه که در مراسم اختتامیه اجرا گردیده پخش خواهد شد.

در لینک زیر می توانید برنامه را بصورت کامل مشاهده نمایید؛

https://www.telewebion.com/episode/2174919

استاد همایون خرّم برکت جشنواره است پیام بردیا صدرنوری مدیر جشنواره به مناسبت پایان ششمین جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم6)؛

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری رادنواندیش؛ پیام بردیا صدرنوری مدیر جشنواره به مناسبت پایان ششمین جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم6) منتشر شد.

متن پیام به شرح زیر است؛


به نام آفریدگار مهربان

همراهان سلام؛

به عنوان مدیر جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم) وظیفه خود می دانم تا ضمن سپاسگزاری از همه آنان که ما را در برگزاری ششمین دوره جشنواره یاری و همراهی نمودند، نکاتی را صادقانه با شما همراهان همیشگی و مهربان در میان بگذارم. هر چند ممکن است برخی از آن ها را پیشتر از زبان و نوشتار من شنیده یا خوانده باشید، اما این تکرار تاکیدی است بر جایگاه و ارزش محوری این موارد و قطعا خالی از لطف هم نیست:

1.خداوند بزرگ همچون سالیان پیش، مهر و لطفش را به کمال جاری ساخت تا ششمین جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم ۶) نیز با حضور پرشور و چشمگیر هنرآموزان کودک و نوجوان کشورمان با موفقیت به پایان رسد. این جشنواره همچنان بر حفظ و گسترش فرهنگ اصیل و فاخر ایرانی، ارتقای سطح هنری و موسیقایی نسل جدید، کشف استعدادها و ارایه الگوهای مناسب موجود در هنر ایرانی تاکید داشته است. به اذعان بسیاری از کارشناسان فرهنگی و هنری، جشنواره و جایزه همایون خرّم پس از گذشت 6 سال، به عنوان یک جریان جدی و آینده ساز فرهنگی و هنری در کشور محسوب می شود. این بدان معنی است که باید از این سرمایه بیش از پیش مراقبت کرد و با تحلیل مزیت ها و آسیب ها، به اصلاح و بهبود و رفع مشکلات و ارتقای سطح آن پرداخت.

2.استاد همایون خرّم برکت جشنواره است. حضور معنوی اش در جای جای و لحظه لحظه جشنواره هویدا است. انرژی مثبت او و خانواده مهربان و گرانقدرش نعمتی برای جشنواره نوای خرّم است. یک سوال همواره ذهنم را مشغول می کند که آیا ایشان پیش بینی می کردند که علاوه بر مانایی آهنگ هایشان، در پرتو نام همایونِشان، گلستانی از فرزندان خنیاگر ایرانی پرورش یابد و با ادامه راه او، نسل طلایی دیگری برای موسیقی ایرانی را رقم زند؟ حتما استاد همایونِ خرّمِ ویولنیستِ آهنگسازِ مهندسِ اخلاق مدار، در زندگی، خوبی های معنوی زیادی سرمایه گذاری کردند که اینگونه خداوند برای او عزّت و بزرگی خواسته است.

این عین کلام و وعده الهی است که در سوره آل عمران؛ آیه 26 می فرماید:

«بگو: خدایا! ای مالک همه موجودات! به هر که خواهی حکومت می دهی و از هر که خواهی حکومت را می ستانی، و هر که را خواهی عزت می بخشی و هر که را خواهی خوار و بی مقدار می کنی، هر خیری به دست توست، یقیناً تو بر هر کاری توانایی.» 

3.هنرآموزان شرکت کننده در جشنواره نوای خرّم اعم از برگزیدگان یا آنان که برگزیده نشده اند همگی به دستاوردهای بزرگی دست یافته اند که شاید به مرور زمان بدان واقف شوند. به هر حال جشنواره موسیقی نوای خرّم را نیز مانند هر رویداد دیگری، می توان برشی کوچک اما واقعی از زندگی یک علاقمند یا عاشق موسیقی با تمام فراز و نشیب ها و تلخ و شیرین های آن در نظر گرفت. این جشنواره برای شرکت کنندگان دستاوردهایی بزرگتر از برد و باخت یا انتخاب شدن یا نشدن دارد. کسب تجربه واقعی و میدانی در عرصه اجرای هنری آنهم در حضور بزرگان موسیقی کشور و مردم، شرکت در یک رقابت سالم اما جدی هنری در قالب یک جشنواره بزرگ موسیقی، آشنایی بیشتر با توانایی های هنری هم سن و سال های خود، شناخت عمیق تر نسبت به موسیقی اصیل ایرانی و آهنگسازان و ترانه سرایان بزرگ کشور، تجربه اجرای جدی صحنه ای و استرس ناشی از آن، تجربه کار گروهی در قالب اجراهای دو نفره تا ارکسترال، یافتن انگیزه و شور و هیجان برای تلاش و تمرین بیشتر، تاب آوری و ظرفیت سازی در قبال نتایج داوری و تجربه انتخاب شدن یا نشدن در شرایط رقابتی و … از مهمترین این دستاوردها است که به مرور زمان آثار و ابعاد آن در زندگی هنری فرزندانمان بیش از پیش نمایان می شود.همانگونه که بارها اعلام شد هدف اصلی از برگزاری رقابتی جشنواره و جایزه همایون خرّم، صرفاً ایجاد و افزایش انگیزه و ذوق و شوق بیشتر در عزیزمان برای ارایه باکیفیت بهتر اجرای موسیقی است و به هیچ وجه به منزله برد و باخت در یک مسابقه نیست. هر چند اگر آنهم باشد فرزندانمان باید بیاموزند که هر عدم موفقیتی را به چشم شکست نبینند و سعی نمایند تا با انگیزه بیشتر برای ارتقای خود تلاش نمایند.

4.خانواده هنرآموزان بزرگترین سرمایه فرزندانمان و نیز از ارزشمندترین سرمایه های جشنواره نوای خرّم هستند. بدون حمایت، پیگیری، تلاش و صرف وقت و هزینه و انرژی این پدران و مادران عزیز و مهربان، هنرمندی شکل و جشنواره ای پا نمی گیرد. شاید سخت ترین نقش خانواده ها در این میان، ظرفیت سازی و پشتیبانی روحی و روانی برای هنرآموز برگزیده یا انتخاب نشده است که نه اولی دچار غرور شود و و نه دومی دچار سرخوردگی و احساس شکست. که این هر دو خطری جدی برای ادامه درست راه و مانع موفقیت در فعالیت هنری است. همچنین تحلیل آماری و تخصصی کیفیت ارایه شرکت کنندگان و اجراها در طی شش دوره جشنواره نشان می دهد که هنرآموزان در رده سنی 10 تا 15 سال در اوج آمادگی و انگیزه برای فراگیری و اجرا به سر می برند و پس از آن عمدتا دچار افت و روند نزولی می شوند که در این زمینه نیز خانواده ها می بایست تمهیدات لازم را برای تداوم آمادگی فرزندان خود بیاندیشند.

5.آموزشگاه ها  و مدرسین موسیقی در طی شش دوره جشنواره به ویژه در دوره ششم بسیار فعال حضور یافتند. تلاش این عزیزان که در شرایط سخت اقتصادی، آموزش موسیقی و هنر را پیشه خود قرار داده اند و با آماده سازی هنرآموزان و یا تشکیل گروه های موسیقی و حضور در جشنواره زحمات زیادی را متقبل شدند، بسیار قابل تقدیر است. قطعا مدرسین و مدیران آموزشگاه های موسیقی به مرور و با کسب تجربه بیشتر در این حوزه، به ارتقای سطح فنی خود و رفع نواقص تخصصی هنرآموزان و گروه هایشان خواهند پرداخت. تجربه شش دوره جشنواره نشان می دهد که استعدادهای بسیاری در کودکان و نوجوانان وجود دارد که نیازمند تعلیم و هدایت صحیح است و در موارد زیادی نیز آثار تعلیم و هدایت نادرست که ناشی از ضعف برخی مدرسین موسیقی است به چشم می خورد. بنابراین لازم است علاوه بر هنرآموزان، بسیاری از مدرسین و آموزشگاه های موسیقی نیز برای ارتقای سطح فنی و تخصصی خود تلاش نمایند.

6.هنرمندانِ بسیاری در طی 6 سال گذشته در کسوت داوری جشنواره و یا مشاور و راهنما ما را یاری نمودند که قدردانشان هستیم. مشاوران و داوران جشنواره نوای خرّم همه ساله از متخصص ترین و باتجربه ترین هنرمندان عرصه موسیقی انتخاب شده اند که هر یک پیشینه درخشان و متعدد در امور نوازندگی و خوانندگی، آهنگسازی و تنظیم، آموزش و پژوهش و داوری مسابقات هنری متعدد دارند و با دقت و وسواس فراوان به داوری اجراها می پردازند. در جشنواره امسال نیز 19 نفر از این عزیزان قبول زحمت نمودند و با صرف وقت و دقت بسیار طی شش روز کامل به تماشا و بررسی و داوری اجراها به صورت حضوری پرداخته و با مد نظر قراردادن معیارهایی چون آراستگی ظاهر و آداب صحنه، کوک ساز، تکنیک و صدادهی (هماهنگی فنی در اجرا برای گروه‌ها)، تنظیم، خلاقیت و نوآوری یا اجرای صحیح و نزدیک به اصل اثر و احساس در اجرا، به امتیازدهی آثار پرداختند که سپاسگزارشان هستیم.

7.رسانه های مجازی و مکتوب و شبکه های اجتماعی و نیز شبکه های رادیویی نقش مهمی در معرفی جشنواره و فراگیرشدن آن داشته و دارند. خبرنگاران بی ادعا و پرتلاش عرصه فرهنگ و هنر و به ویژه موسیقی با پوشش و انتشار به هنگام اخبارو اطلاعیه های جشنواره و انعکاس نظرها و انتقادها و پیشنهادها در باره آن، کمک شایانی نمودند. در این میان صفحات هنرآموزان و آموزشگاه ها در شبکه های مجازی نیز نقش رسانه ای وسیعی ایفا نمودند.

8.معاون امور هنری و دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین بنیاد فرهنگی و هنری رودکی در طول سال های برگزاری جشنواره به ویژه در دوره ششم جشنواره همواره از حامیان معنوی آن بوده اند و در صدور مجوزها و نیز معرفی جشنواره در سطح استان ها و صرفاٌ در این دوره با رایگان در اختیار گذاشتن تالار وحدت برای اجرای مراسم پایانی، نقش مؤثری ایفا نمودند که جای قدردانی دارد. امید که این حمایت معنوی با فراهم کردن و ایجاد تسهیلات بیشتر برای جشنواره در حال رشد نوای خرّم، توسعه یابد.

9.همکاران موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش به مثابه یک خانواده منسجم و صمیمی اند و هر یک عاشقانه و بی منت و در بسیاری موارد فراتر از وظایف سازمانی خود در راه اهداف موسسه به ایفای نقش می پردازند. آنان با  صبر و حوصله و تلاشی وصف ناشدنی در طول یک سال تلاش می  نمایند تا جشنواره به بهترین نحو به انجام برسد. پرتلاشی همکارانم در طول دوره محدود رقابت جشنواره، تنها گوشه ای از زحمات آنان است. رادنواندیش با آنان زنده و پویاست.

                                                                                                                                                                                                                بردیا صدرنوری

مدیرمسئول موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش

و مدیر جشنواره و جایزه همایون خرّم (نوای خرّم)

 از قاب حسین حاجی بابایی