بداهه نوازی‌هایی برای پیانو و دودوک/ در قالب یک هم‌نشینی موسیقایی؛
به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش»، آلبوم موسیقی «دورها آوایی ست…» بر اساس بداهه نوازی پیانو بردیا صدرنوری و نوازندگی دودوک صادق چراغی مشتمل بر 11 آهنگ موسیقایی در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
آلبوم موسیقی «دورها آوایی ست…» بر اساس بداهه نوازی پیانو بردیا صدرنوری و نوازندگی دودوک صادق چراغی مشتمل بر 11 آهنگ موسیقایی توسط موسسه «فرهنگی هنری رادنواندیش» با مجوز دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شماره 1398- 5656 در بازار محصولات موسیقایی وارد شد. این اثر شامل 11 آهنگ با نام «نوا– (از نوای 1 تا نوای 5)» و «دشتی- (ازدشتی 1 تا دشتی 6)» است.
ضبط، میکس و مسترینگ آلبوم «دورها آوایی ست …» که با حمایت بابک صدرنوری منتشر شده توسط امید نیک بین در استودیو «شهرصدای پارسیان» به مدیریت آیدین الفت انجام گرفته است. ضمن اینکه ناصر ایزدی مدیر موسیقی، مریم فراهانی مدیر اجرایی، پرهام عرب مدیرطراحی و تبلیغات، مهرناز کرمی مشاور هنری، حسین حاجی بابایی و دلارام ارزی گروه عکس سایر عوامل اجرایی اثر را تشکیل می‌دهند.
صادق چراغی یکی از نوازندگان آلبوم «دورها آوایی ست…» درباره این اثر توضیح داده است: «دورها آوایی ست … (نام آلبوم برگرفته از اشعار سهراب سپهری است)» بداهه نوازی دودوک و پیانو است؛ دو ساز که میان همه ناسازگاری‌های امروز جهان، از دو فرهنگ گوناگون با یکدیگر همراه و همراز شدند. پیانو، که بیشتر شناخته شده است و دودوک یا بالابان و نرمه نای که کمتر شناسانده شده و بیشتر سازی بومی است. اقوام ترک و بسیاری از کردها در ایران آن را با نام «بالابان» می‌شناسند و در بخش‌هایی از کردستان آن را «نرمه نای» می‌خوانند.
از دیدگاه من نرمه نامی برازنده و واژه‌ای بی کم و کاست پارسی و یگانه برای این ساز کهن است. این ساز در بیشتر فرهنگ‌ها، ساختاری بسیار ساده دارد. هرچند در فرهنگ مردمانی که مجال درنگ بیشتر داشته‌اند، پیشرفت‌های بسیار داشته است. مانند بسیاری از سازهای نخستین، میان سرزمین‌های گوناگون، سازی مشترک است و در فرهنگ‌های گوناگون دست به دست شده و از خانواده هموند و مشترک به شمار می‌آید. ترک‌های ترکیه آن را با نام «می» می‌شناسند. در ارمنستان «دودوک»، در چین «گوانزی» و در کره «پیری» و…
در دنیای موسیقایی امروز به پشتوانه آثار خوبی که برای این ساز نگاشته و اجرا شده، آشکار است که بایستی این ساز را دارای توانایی‌هایی درخور بدانیم. به‌ویژه به پشتوانه فرهنگ موسیقایی پربار هنرمندان توانای ارمنی، آذری، ترکی، کردی و یا هنرمندان شرق دور آسیا. هنرمندان بسیاری در سرزمین ارمنستان با کوشش‌های دنباله‌دار خود دستاویزی شده‌اند تا آوازه این ساز در سرزمین‌های دیگر طنین‌انداز شود و با پرکاری و پیگیری آنان، این ساز بیشتر به‌عنوان سازی با خواستگاه ارمنستان شناخته‌شده است. با این‌همه، هنرمندان بسیاری در کشورهای دیگر چون ترکیه، آذربایجان و چین نیز دراین‌باره خوش درخشیده‌اند. کاربرد این ساز در پهنه گسترده‌ای از ایران نیز فراگیر است و هم‌اکنون در جغرافیای ایران، خنیاگران و نوازنده‌های بسیاری در اجرای موسیقی‌های بومی سامان خود، آن را به کار می‌گیرند و در جای‌جای میهن گران‌مایه‌مان، این ساز با کوشش شایسته نوازندگان هنرمند بومی در آئین‌ها و جشن‌ها، کاربرد فراوان دارد.
نوازنده پیانوی این اثر- بردیا صدرنوری- بیشتر دل‌بسته موسیقی دستگاهی و کلاسیک ایرانی و نیز موسیقی اقوام ایرانی است. در گفتگوها و برخی هم‌نوایی‌ها دانستم که بایستی با حال و هوایی آن‌چنان‌که خواسته اوست با او همراه باشم؛ وگرنه، بی‌گمان این ساز می‌تواند در زمینه‌های دیگر نیز نمود داشته باشد.
پس از چندی هم‌نوایی، دستگاه نوا و آواز دشتی برگزیده شدند تا در فضای پراحساس آن‌ها به شیوه بداهه به گشت‌وگذار در دنیای موسیقی بپردازیم. هر نغمه و نوایی که از یک ساز برمی‌آمد بر دیگری اثرگذار بود. گاه به «دشت‌هایی چه فراخ می‌رسید» و گاه به «کوه‌هایی چه بلند». گوشه‌ها و نغمه‌های نوا و دشتی هر بار که نواخته می‌شدند آرایه‌ای دیگر به خود می‌گرفتند. بی‌گمان پی‌جویی‌ای بود زیبا و دلپذیر. «پی چیزی می‌گشتیم/ پی خوابی شاید/ پی نوری، ریگی، لبخندی». دلمان می‌خواست موسیقی ما شادتر می‌بود چراکه می‌دانستیم اینجا «طفلی به نام شادی، دیری است گم‌شده است(از اشعار استاد شفیعی کدکنی)».
بااین‌همه رخدادهای پی‌درپی این روزگار نمی‌گذاشت که نواها چالاک و شاد باشند. هر دو نگران هم بودیم که «نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه». دو اردیبهشتی بودیم که اندوه خواسته ما نبود. در تراز توانایی خود، در میانه بده بستان سازها، در جستجوی آواهایی بودیم دور از اندوه و با این‌همه آرزویمان موسیقی‌ای بود که شنوندگان ما را با درنگ و اندیشه همراه گرداند. اگر هم اندکی رسیده باشیم برایمان مایه خرسندی است. می‌خواستیم دوستداران این‌گونه موسیقی‌ها را نیز همراه خود کنیم چراکه تردید نداشتیم «دورها آوایی‌ست» که ما را می‌خواند.»
صادق چراغی از جمله هنرمندان و پژوهشگرانی است که فعالیت خود را در حوزه موسیقی اصیل ایرانی آغاز کرد. او فراگیری دوره های آموزشی ساز نی را نزد محمد علی کیانی نژاد طی نموده و ردیف موسیقی را به واسطه ساز نی نزد همین استاد گذرانید. البته مهارت چراغی در نوازندگی ساز نی مقدمه‌ای بود تا با بهره گرفتن از استادان نواحی ایران چون شیرمحمد اسپندار و دیگران تجربیات خود را در نواختن سازهای بادی سرنا، کرنا ، دونلی ، لبک و بالابان بیازماید. وی پس از اجرای چند برنامه مختلف در کنسرت‌ها و آلبوم های متعدد در حوزه پژوهش نیز فعالیت های خود را آغاز و عمده توجهات خود را در عرصه موسیقی مناطق مختلف ایران متمرکز کرد. در سال‌های اخیر بیشتر وقت وی صرف شناخت و مطالعه تطبیقی موسیقی و آثار ارکسترال گروه سازهای ملی کشورهای آسیائی و اروپای شرقی شده؛ که حاصل آن اندیشیدن به توانائی‌های بالقوه سازهای مناطق ایران و سودای تولید آثار ارکسترال با این سازهاست.
صادق چراغی غیر از فعالیت های متعددی که در عرصه نوازندگی و پژوهش داشته در حوزه آهنگسازی فیلم ، سریال و تئاتر نیز کارهایی را انجام داده که از آن جمله می‌توان به موسیقی سریال« تفنگ سرپر» به کارگردانی امرالله احمدجو، ،تنظیم و ضبط قطعات مختلف بر اساس موسیقی مناطق ایران برای برنامه‌های مختلف سازمان صدا و سیما ، موسیقی نمایش «شیخ صنعان»، ساخت مجموعه ای بر اساس اشعار فردوسی، موسیقی نمایش «بانوی خیال» و تعدادی دیگر اشاره کرد.
بردیا صدرنوری دیگر نوازنده این اثر هم از جمله هنرمندانی است که فراگیری پیانو را از 10 سالگی با سبک کلاسیک، نزد استاد فهیم ممتازی آغاز کرد. او بعدها به سبک نوازندگی موسیقی ایرانی روی آورد و در این راه از آموزش‌های کیومرث پارسای بهره برد. وی از سال 66 تاکنون کنسرت‌های متعددی را به صورت تک‌نوازی، گروه‌نوازی و همنوازی در همکاری با گروه‌های موسیقی «خنیا» به سرپرستی پری ملکی، ارکستر «مهر» به سرپرستی ناصر ایزدی و گروه «سیمرغ» به سرپرستی افشین قرشی اجرا کرده است. وی همچنین سرپرستی گروه موسیقی «مهرآور» را نیز برعهده دارد.
کتاب «طرح جامع موسیقی کشور» و آلبوم‌های موسیقی «زندگی جاریست»، «آوای زندگی» و «خاطره‌ها»، «نیایش»، «عاشقانه در باران» و چندین تک آهنگ از جمله آثاری است که تاکنون از بردیا صدرنوری منتشر شده است. این هنرمند همچنین در آلبوم موسیقی «بهانه ی تو» به آهنگسازی ناصر ایزدی به همنوازی پیانو با آواز ا مهدی فلاح پرداخته است. ضمن اینکه مدیریت جشنواره و جایزه موسیقی استاد همایون خرّم (نوای خرّم) ازجمله فعالیت‌های این هنرمند طی سال‌های اخیر بوده است.
آلبوم موسیقی «دورها آوایی ست…» با هنرمندی بردیا صدرنوری و صادق چراغی طی روزهای پیش رو به دلیل رعایت موازین بهداشتی و پیشگیرانه در جهت مقابله با شیوع ویروس «کرونا» برای آن دسته از شنوندگانی که مایل به خرید اثر به صورت فیزیکی هستند بدون دریافت وجه نقد از سوی موسسه «راد نو اندیش» به آدرس مورد نظر مخاطبان ارسال می‌شود، این در حالی است که دانلود اینترنتی و فروش دیجیتالی اثر نیز از طریق سامانه «بیپ تیونز» برای علاقه مندان امکان پذیر است.
.علاقه‌مندان برای تهیه این آلبوم می‌توانند جهت سفارش به شماره تلفن 88528147 موسسه فرهنگی «رادنو اندیش»تماس بگیرند
