پروژه‌ها

بداهه نوازی هایی برای پیانو و دودوک/ در قالب یک هم نشینی موسیقایی؛

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری «رادنواندیش»، آلبوم موسیقی «دورها آوایی ست…» بر اساس بداهه نوازی پیانو بردیا صدرنوری و نوازندگی دودوک صادق چراغی مشتمل بر 11 آهنگ موسیقایی در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

آلبوم موسیقی «دورها آوایی ست…» بر اساس بداهه نوازی پیانو بردیا صدرنوری و نوازندگی دودوک صادق چراغی مشتمل بر 11 آهنگ موسیقایی توسط موسسه «فرهنگی هنری رادنواندیش» با مجوز دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شماره 1398- 5656 در بازار محصولات موسیقایی وارد شد.  این اثر شامل 11 آهنگ با نام «نوا– (از نوای 1 تا  نوای 5)» و «دشتی – (ازدشتی 1 تا دشتی 6)» است.

ضبط، میکس و مسترینگ آلبوم «دورها آوایی ست …» که با حمایت بابک صدرنوری منتشر شده توسط امید نیک بین در استودیو «شهرصدای پارسیان» به مدیریت آیدین الفت انجام گرفته است. ضمن اینکه ناصرایزدی مدیر موسیقی، مریم فراهانی مدیر اجرایی، پرهام عرب مدیرطراحی و تبلیغات، مهرناز کرمی مشاور هنری، حسین حاجی بابایی و دلارام ارزی گروه عکس  سایر عوامل اجرایی اثر را تشکیل می دهند.

صادق چراغی یکی از نوازندگان آلبوم «دورها آوایی ست…» درباره این اثر توضیح داده است: «دورها آوایی ست … (نام آلبوم برگرفته از اشعار سهراب سپهری است)»  بداهه نوازی دودوک و پیانو است؛ دو ساز که میان همه ناسازگاری های امروز جهان، از دو فرهنگ گوناگون با یکدیگر همراه و همراز شدند. پیانو، که بیشتر شناخته شده است و دودوک یا بالابان و نرمه نای که کمتر شناسانده شده و بیشتر سازی بومی است. اقوام ترک و بسیاری از کردها در ایران آن را با نام «بالابان» می شناسند و در بخش هایی از کردستان آن را «نرمه نای» می خوانند.

از دیدگاه من نرمه نامی برازنده و واژه ای بی کم و کاست پارسی و یگانه برای این ساز کهن است. این ساز در بیشتر فرهنگ ها، ساختاری بسیار ساده دارد. هرچند در فرهنگ مردمانی که مجال درنگ بیشتر داشته اند، پیشرفت های بسیار داشته است. مانند بسیاری از سازهای نخستین، میان سرزمین های گوناگون، سازی مشترک است و در فرهنگ های گوناگون دست به دست شده و از خانواده هموند و مشترک به شمار می آید. ترک های ترکیه آن را با نام «می» می شناسند. در ارمنستان «دودوک»، در چین «گوانزی» و در کره «پیری» و…

در دنیای موسیقایی امروز به پشتوانه آثار خوبی که برای این ساز نگاشته و اجراشده، آشکار است که بایستی این ساز را دارای توانایی‌هایی درخور بدانیم. به‌ویژه به پشتوانه فرهنگ موسیقایی پربار هنرمندان توانای ارمنی، آذری، ترکی، کردی و یا هنرمندان شرق دور آسیا. هنرمندان بسیاری در سرزمین ارمنستان با کوشش‌های دنباله‌دار خود دستاویزی شده‌اند تا آوازه این ساز در سرزمین‌های دیگر طنین‌انداز شود و با پرکاری و پیگیری آنان، این ساز بیشتر به‌عنوان سازی با خواستگاه ارمنستان شناخته‌شده است. بااین‌همه، هنرمندان بسیاری در کشورهای دیگر چون ترکیه، آذربایجان و چین نیز دراین‌باره خوش درخشیده‌اند. کاربرد این ساز در پهنه گسترده‌ای از ایران نیز فراگیر است و هم‌اکنون در جغرافیای ایران، خنیاگران و نوازنده‌های بسیاری در اجرای موسیقی‌های بومی سامان خود، آن را به کار می‌گیرند و در جای‌جای میهن گران‌مایه‌مان، این ساز با کوشش شایسته نوازندگان هنرمند بومی در آئین‌ها و جشن‌ها، کاربرد فراوان دارد.

نوازنده پیانوی این اثر- بردیا صدرنوری- بیشتر دل‌بسته موسیقی دستگاهی و کلاسیک ایرانی و نیز موسیقی اقوام ایرانی است. در گفتگوها و برخی همنوایی‌ها دانستم که بایستی با حال و هوایی آن‌چنان‌که خواسته اوست با او همراه باشم؛ وگرنه، بی‌گمان این ساز می‌تواند در زمینه‌های دیگر نیز نمود داشته باشد.

پس از چندی همنوایی، دستگاه نوا و آواز دشتی برگزیده شدند تا در فضای پراحساس آن‌ها به شیوه بداهه به گشت‌وگذار در دنیای موسیقی بپردازیم. هر نغمه و نوایی که از یک ساز برمی‌آمد بر دیگری اثرگذار بود. گاه به «دشت‌هایی چه فراخ می‌رسید» و گاه به «کوه‌هایی چه بلند». گوشه‌ها و نغمه‌های نوا و دشتی هر بار که نواخته می‌شدند آرایه‌ای دیگر به خود می‌گرفتند. بی‌گمان پی‌جویی‌ای بود زیبا و دلپذیر. «پی چیزی می‌گشتیم/ پی خوابی شاید/ پی نوری، ریگی، لبخندی». دلمان می‌خواست موسیقی ما شادتر می‌بود چراکه می‌دانستیم اینجا «طفلی به نام شادی، دیری است گم‌شده است(از اشعار استاد شفیعی کدکنی)».

بااین‌همه رخدادهای پی‌درپی این روزگار نمی‌گذاشت که نواها چالاک و شاد باشند. هر دو نگران هم بودیم که «نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه». دو اردیبهشتی بودیم که اندوه خواسته ما نبود. در تراز توانایی خود، در میانه بده بستان سازها، در جستجوی آواهایی بودیم دور از اندوه و بااین‌همه آرزویمان موسیقی‌ای بود که شنوندگان ما را با درنگ و اندیشه همراه گرداند. اگر هم اندکی رسیده باشیم برایمان مایه خرسندی است. می‌خواستیم دوستداران این‌گونه موسیقی‌ها را نیز همراه خود کنیم چراکه تردید نداشتیم «دورها آوایی‌ست» که ما را می‌خواند.»

صادق چراغی از جمله هنرمندان و پژوهشگرانی است که فعالیت خود را در حوزه موسیقی اصیل ایرانی آغاز کرد. او  فراگیری دوره های آموزشی ساز نی را نزد محمد علی کیانی نژاد طی نموده و ردیف موسیقی را به واسطه ساز نی نزد همین استاد گذرانید. البته مهارت چراغی در نوازندگی ساز نی مقدمه ای بود تا با بهره گرفتن از استادان نواحی ایران چون شیرمحمد اسپندار و دیگران تجربیات خود را در نواختن سازهای بادی سرنا، کرنا ، دونلی ، لبک و بالابان بیازماید. وی پس از اجرای چند برنامه مختلف در کنسرت ها و آلبوم های متعدد در حوزه پژوهش نیز فعالیت های خود را آغاز و عمده توجهات خود را در عرصه موسیقی مناطق مختلف ایران متمرکز کرد. در سالهای اخیر بیشتر وقت وی صرف شناخت و مطالعه تطبیقی موسیقی و آثار ارکسترال گروه سازهای ملی کشورهای آسیائی و اروپای شرقی شده؛ که حاصل آن اندیشیدن به توانائیهای بالقوه سازهای مناطق ایران و سودای تولید آثار ارکسترال با این سازهاست.

صادق چراغی غیر از فعالیت های متعددی که در عرصه نوازندگی و پژوهش داشته در حوزه آهنگسازی فیلم ، سریال و تئاتر نیز کارهایی را انجام داده که از آن جمله می توان به موسیقی سریال« تفنگ سرپر» به کارگردانی امرالله احمدجو، ،تنظیم و ضبط قطعات مختلف بر اساس موسیقی مناطق ایران برای برنامه های مختلف سازمان صدا و سیما ، موسیقی نمایش «شیخ صنعان»، ساخت مجموعه ای بر اساس اشعار فردوسی، موسیقی نمایش «بانوی خیال» و تعدادی دیگر اشاره کرد.

بردیا صدرنوری دیگر نوازنده این اثر هم از جمله هنرمندانی است که فراگیری پیانو را از 10 سالگی با سبک کلاسیک، نزد استاد فهیم ممتازی آغاز کرد. او بعدها  به سبک نوازندگی موسیقی ایرانی روی آورد و در این راه از آموزش‌های کیومرث پارسای بهره برد. وی از سال 66 تاکنون کنسرت‌های متعددی را به صورت تک‌نوازی، گروه‌نوازی و هم‌نوازی در همکاری با گروههای موسیقی «خنیا» به سرپرستی پری ملکی، ارکستر «مهر» به سرپرستی  ناصر ایزدی و گروه «سیمرغ» به سرپرستی افشین قرشی اجرا کرده است. وی همچنین سرپرستی گروه موسیقی «مهرآور» را نیز برعهده دارد.

کتاب «طرح جامع موسیقی کشور» و آلبوم‌های موسیقی «زندگی جاریست»، «آوای زندگی» و «خاطره‌ها»، «نیایش»، «عاشقانه در باران» و چندین تک آهنگ از جمله آثاری است که تاکنون از بردیا صدرنوری منتشر شده است.  این هنرمند همچنین در آلبوم موسیقی «بهانه ی تو» به آهنگسازی ناصر ایزدی به همنوازی پیانو با آواز ا مهدی فلاح پرداخته است. ضمن اینکه مدیریت جشنواره و جایزه موسیقی استاد همایون خرّم  (نوای خرّم) ازجمله فعالیت های این هنرمند طی سال های اخیر بوده است.

آلبوم موسیقی «دورها آوایی ست…» با هنرمندی بردیا صدرنوری و صادق چراغی طی روزهای پیش رو به دلیل رعایت موازین بهداشتی و پیشگیرانه در جهت مقابله با شیوع ویروس «کرونا» برای آن دسته از شنوندگانی که مایل به خرید اثر به صورت فیزیکی هستند بدون دریافت وجه نقد از سوی موسسه «رادنواندیش» به آدرس مورد نظر مخاطبان ارسال می شود، این در حالی است که دانلود اینترنتی و فروش دیجیتالی اثرنیز  از طریق سامانه «بیپ تیونز» برای علاقه مندان امکان پذیر است.

علاقه مندان برای تهیه این آلبوم می توانند جهت سفارش به شماره تلفن 88528147 موسسه فرهنگی «رادنو اندیش»تماس بگیرند.

آلبوم «عاشقانه در باران» با شعر و دکلمه بابک صدرنوری و موسیقی بردیا صدرنوری است.

آلبوم «عاشقانه در باران» اثر تازه‌ای از موسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش» است که مشتمل بر ۲۱ قطعه موسیقایی با شعر و دکلمه بابک صدرنوری و آهنگسازی و نوازندگی پیانو بردیا صدرنوری است که در این اثر ناصر ایزدی به‌عنوان مدیر موسیقی، پرهام عرب طراح گرافیک، حمیدرضا یاسوری صدا بردار، امید نیک‌بین (استودیو شهر صدا) میکس مسترینگ، مریم صدرنوری طراح جلد، مهرناز کرمی مشاور هنری، عوامل اجرایی را تشکیل می‌دهند.

«عاشقانه در باران»، «رنگین کمان عشق»، «تا بهاری دیگر»، «شاعرتر از همیشه»، «پنجره تنهایی»، «هفت سین»، «صدای فاصله‌ها»، «با این همه درد»، «سکوت و فریاد»، «باران که می‌بارد»، «آسمان شاعر شده است»، «وسعت خوشبختی»، «در آغوش باد»، «سفرهای بی‌انجام»، «خنده‌های تو»، «آرامش دریا»، «در انتظار مهتاب»، «حدیث دلتنگی»، «هوای تازه»، «بغض هزار ساله» و «انتظار بی‌پایان» عنوان قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده است.

«به صد سو…» به آهنگسازی و نوازندگی سپاس صدر نوری از سوی موسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش» در قالب یک اثر تلفیقی متفاوت روانه بازار موسیقی شد.

سپاس صدرنوری که پیش از این نیز آلبوم «در آغوش رنگ ها» را در بازار موسیقی منتشر کرده بود، درباره محتوای تازه ترین اثر موسیقایی خود بیان کرد: ضبط و تولید آلبوم «به صد سو…» از اواخر تابستان سال ۹۶ آغاز شد، البته در ابتدا قرار بود این اثر در استودیو«پاپ» به مدیریت زنده یاد ناصر فرهودی و سپس استودیو حوزه هنری انجام گیرد، اما در نهایت تصمیم بر این شد که تمامی مراحل مربوط به ضبط، میکس و مستر اثر در استودیوی «شهر صدای پارسیان» به مدیریت آیدین الفت صورت گیرد. در این مرحله امید نیک بین از صدابرداران بسیار خوب حوزه موسیقی کنار ما حضور داشت که جا دارد از زحمات فراوان او در این بخش قدردانی ویژه ای داشته باشم.

وی ادامه داد: این آلبوم به صورت تک نوازی پیانو منتشر شده و می توانم بگویم در مقایسه با آلبوم قبلی ام «در آغوش رنگ ها» ، اثری متفاوت به حساب می آید. به هر ترتیب آنچه مخاطب در این آلبوم با آن مواجه می شود، اجرای یک اثر تک نوازی در حوزه موسیقی ایرانی است که با تلفیقی از فواصل و سبک های مختلف موسیقی به مخاطبان عرضه شده و فکر می کنم با توجه به تلاش برای خلق یک محتوای متفاوت مخاطب می تواند فضای تازه ای را در گوش شنیداری خود تجربه کند.

این نوازنده پیانو بیان کرد: من در این اثر موسیقایی تمام تلاش خودم را انجام دادم تا با ورود به یک فضای جدید در حوزه نوازندگی تجربه ای را پیش روی مخاطبان قرار دهم که همه سلایق بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. به هر حال تلفیق موسیقی ایرانی با گونه های دیگر موسیقی دربرگیرنده ورود به جریانی از نوازندگی است که می تواند تجربه های بسیار ارزشمندی را برای یک نوازنده به ارمغان بیاورد و امیدوارم آنچه برای این کار با توجه به ذهنیاتم از موسیقی ایرانی تولید شده، بتواند موسیقی متفاوتی را در گوش شنیداری مخاطب ثبت کند.

آلبوم «به صد سو…» به آهنگسازی و نوازندگی پیانو سپاس صدرنوری توسط موسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش» در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.

چهار قطعه از دل‌نواخته‌های بردیا صدرنوری آهنگساز و نوازنده پیانو ویژه ایام محرم و صفر است.

همزمان با فرا رسیدن ایام محرم و صفر آلبوم موسیقی «فِراقی» مشتمل بر چهار قطعه از دل‌نواخته‌های بردیا صدرنوری آهنگساز و نوازنده پیانو با نام‌های «نوای نینوا»، «فراق»، «او درون خود توست» و «حرم عشق» در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

بردیا صدرنوری طی یادداشتی در توضیح قطعات آلبوم «فراقی» آورده است:

قطعه «نوای نینوا» برداشتی آزاد از ملودی­ های عاشورایی و ماه محرم بوده که به صورت بداهه با پیانو نواخته شده است. این قطعه ادای دین و تجدید ارادتی به پیشگاه سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) است. به هر حال عشق به امام حسین (ع) در خون ایرانیان جریان دارد و بسیاری از جهانیان حتی از پیروان سایر ادیان آسمانی، بزرگ مردی و آزادگی ایشان را ارج می‌نهند.

«فراق» نام قطعه‌ای است که در فراق استاد همایون خرّم آهنگساز و هنرمند اخلاق‌مدار روی شعری از مهرناز کرمی در سال ۱۳۹۱ ساخته ­ام، شاعر در این قطعه آورده است:  حرفی نیست، گله ‌ای نیست / دردی هست، دردی نیست / اشکی هست، آهی هست /راهی هست، یادی هست/  نامی هست، «ماهی­» نیست/ ای والا، ای خرّم راهت را با یادت می جوییم.

قطعه «او درون خود توست» هم بر مبنای شعری از مهرناز کرمی ساخته شده که حضور خداوند در درون انسان‌ها را روایت می‌کند: هر چه می بینم اوست، او عشق است/ هر کجا می‌روم اوست، او عشق است. تا جایی که می گوید: همه اوست و همه اوییم، همه با اوییم / او را می ­بینیم؟ / او را باید دید، باید خواست، باید جست/ او همینجاست، اینجا / او درون خود توست.

قطعه «حرم عشق»نیز دل­نواخته‌ای است برای آنانی که دل در گرو حفظ این آب و خاک و دین و ایمان دارند و از خود می ­گذرند تا ما بمانیم.»

بردیا صدرنوری از جمله هنرمندانی است که فراگیری پیانو را از ۱۰ سالگی نزد فهیم ممتازی آغاز کرد. او بعد از فراگیری مبانی مختلف پیانونوازی در محضر کیومرث پارسا به سبک پیانونوازی ایرانی روی آورد. صدرنوری از سال ۶۶ تاکنون کنسرت های متعددی را به صورت تک نوازی، گروه نوازی و هم نوازی برگزار کرده است.

این هنرمند که تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی صنایع و دکترای مدیریت استراتژیک به پایان رسانده طی این سال ها با گروه های موسیقی «خنیا» به سرپرستی پری ملکی، «مهر» به سرپرستی ناصرایزدی و «سیمرغ» به سرپرستی افشین قرشی همکاری داشته است.

صدرنوری که علاوه بر طراحی و مدیریت جشنواره و جایزه استاد همایون خرّم (نوای خرّم) سرپرستی گروه موسیقی «مهرآور» را نیز به عهده دارد و تاکنون آلبوم های «زندگی جاریست…»، «آوای زندگی» و «خاطره ها» را منتشر کرده است. وی در آلبوم موسیقی «بهانه ی تو» به آهنگسازی ناصر ایزدی و خوانندگی مهدی فلاح نیز به هم نوازی پیانو پرداخته است. 

اثری از جلال امیر پور سعید و محمدرضا ساکی و طرحی برای گروه سه تار و سازهای کوبه ای است.

«نقشی به یاد» سنتور نوازی بداهه در دستگاه چهارگاه و بیات اصفهان قدرت‌اله گیاهی است.