اثر موسیقایی ارکسترال ایرانی/ «آن روزها» منتشر شد

به نقل از روابط عمومی موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش آلبوم بی‌کلام «آن روزها» با آهنگسازی بردیا صدرنوری و تنظیم برای ارکستر امید نیک بین در قالب یک اثر موسیقایی ارکسترال ایرانی شامل هفت قطعه؛ «آن روزها»، «یاد تو»، «آسمان»، «سوگ چامه»، «بر موج آرزوها»، «غروب ابدی»، «کوروش» است.

همایون رحیمیان، ارسلان کامکار، علی جعفری پویان، میثم مروستی، امین غفاری، علیرضا دریایی، تینا جامه گرمی، یگانه حسینی نیا (ویولن یک و دو)، سهراب برهمندی، میثم مروستی، علیرضا دریایی، صبا صفوی (ویولا)، کریم قربانی، مهرداد عالمی، ماکان خوی نژاد و نگار نوراد (ویولنسل)، زنده‌یاد پورنگ پورشیرازی و هادی اسماعیلی (کنترباس)، ناصر رحیمی (فلوت و پیکولو)، حسام صدفی نژاد و نازنین احمدزاده (ابوا)، حسین پورمعین (کلارینت)، حسن فراهانی (ترومپت)، حسین شریفی (ترومبون)، علیرضا دریایی (کمانچه)، بردیا صدرنوری (پیانو) از نوازندگان این آلبوم هستند.

امید نیک بین صدابردار، میکس و مسترینگ، پرهام عرب طراح گرافیک (براساس نقاشی بهمن صدرنوری)، مهرناز کرمی مشاور هنری، بردیا صدرنوری تهیه‌کننده نیز دیگر عوامل اجرایی آلبوم هستند که توسط موسسه فرهنگی هنری «رادنواندیش» منتشر شده است.

بردیا صدرنوری آهنگساز و نوازنده پیانو در توضیح این آلبوم نوشته است: «آن روزها» یک آلبوم مشتمل بر هفت قطعه بدون کلام موسیقی ایرانی است. معمولا نام موسیقی ایرانی، مخاطبان و شنوندگان را به یاد سازهای اصیل و ژانر موسیقی سنتی و دستگاهی ایرانی می‌اندازد اما بهتر است بگوییم آلبوم آن روزها در قالب موسیقی ارکسترال ملی ایرانی است.

اینکه چه قطعات و آهنگ‌هایی و یا چه اجراهایی در این ژانر قرار می‌گیرد و آیا این نام برای این سبک موسیقایی درست است یا نه، در این مقال نمی‌گنجد اما خلاصه و تعریف ساده و همه فهم آن چیزی که امروزه به این ژانر معروف شده است، اجرای موسیقی ایرانی با ارکسترهای ترکیبی سازهای کلاسیک جهانی و بعضا با سازهای اصیل ایرانی و تنظیم‌های «غیرمونوفونیک» است و آلبوم «آن روزها» که نام خود را وامدار نام آهنگ اول خود است؛ از این ژانر موصوف است. البته در یک آهنگ به نام «سوگ چامه» از ساز کمانچه هم در تنظیم اثر در کنار سازهای کلاسیک جهانی استفاده شده و بقیه آثار برای ارکستر مجلسی و یا سمفونیک است.»

همچنین امید نیک بین آهنگساز و نوازنده که تنظیم آلبوم «آن روزها» را برای ارکستر به عهده داشته در توصیف این اثر موسیقایی نوشته است: «آهنگساز قطعات این آلبوم دوست هنرمندم بردیا صدرنوری است که به عنوان هنرمند همیشه حامی و همراه موسیقی ایرانی، سال‌هاست به موسیقی ایرانی و موسیقیدانان خدمات ارزنده‌ای کرده است. آهنگ‌های او بسیار شیرین و دلنشین است که عمق قلب شنونده را نشانه گرفته و همگی مشتمل بر آثاری با طراحی دقیق، تاریخ دار و کهن هستند. کما اینکه هر تغییر کوچکی در فرم یا ملودی‌های این آهنگساز برایمان دشوار و بحث برانگیز بود.

در این چارچوب بنده قطعات ساخته شده را برای ارکستر «هارمونیزه»، سازبندی و تنظیم کردم. مسیری که برای ضبط و آماده‌سازی آن حدود یک سال زمان صرف شد. هرچند که معتقدم ساخت و پرداخت چنین آثاری حاصل یک عمر بوده است. البته در تنظیم قطعات نیز از هارمونی کلاسیک و گاهی مدرن و امروزی برای تزیین و همراهی ملودی‌های ایرانی که ساخته شده بود استفاده شده است. ضمن اینکه سازبندی قطعات برای ارکستر زهی، بادی چوبی، بادی برنجی و سازهای ضربی است.

در قطعه «یاد تو» این آهنگ برای کوارتت زهی تنظیم، نوشته و اجرا شد که قطعه شنیدنی جالب و نسبتا بدیعی برای اجرای یک قطعه در آواز بیات اصفهان است. در این مسیر قطعات «آن روزها» و «غروب ابدی» برای ارکستر زهی و قطعه «بر موج آرزوها» برای دوئت ویولنسل و پیانو ساخته و تنظیم شده است.

در این آلبوم تلاش شده تا فرم‌ها، تکرارها، فرازها و فرودهای ملودی‌ها دقیقا بر اساس نظر آهنگساز منطبق بر آنچه احساس موسیقی می‌خواهد به شنونده منتقل و بنا نهاده شود. به عبارتی در این آلبوم قرار نیست شنونده تعجب کند بلکه قرار است لذت ببرد. البته در ساختار تنظیم هم، هیجان‌ها و دینامیک‌ها، مدولاسیون، تکرارها و سکوت‌ها فکر شده و محاسبه شده است.

در تنظیم آهنگ‌های این آلبوم هم سعی شده از کنترپوان و هارمونی‌های کلاسیک و مدرن کمتر شنیده شده در موسیقی ملی ایرانی استفاده شود. به عبارتی آن چه گاهی هارمونی نت‌های «دیسونانس» و آکوردهای نامطبوع خوانده می‌شد، در تاریخ موسیقی ملی ایرانی به جهت ترس از انتقاد و تعصب‌های قدیمی، کمی مهجور مانده است. مسیری که در تنظیم آهنگ‌های این پروژه به این مهم عامدانه و با جدیت و همان طور که در آهنگسازی آن به شدت به اصیل بودن و ایرانی بودن بخش احساسی آن اصرار وجود دارد، تاکید شده است. ترکیب این دو گل در نهایت گلستانی است که تماشا و بوییدنش خالی از لطف نیست.

در اجرای این آثار از گام‌های موسیقی ایرانی اما معتدل شده (تامپره – Tempered) استفاده شده است. هر چند ارکستر می‌توانست ربع پرده اجرا کند اما ترجیح داده شد که این گونه باشد.

ارکستر اجرا کننده نیز از بهترین دوستان نوازندگان هنرمندی هستند که ما می‌شناسیم. این آلبوم در استودیو «شهرصدای پارسیان» به صدابرداری بنده ضبط و میکس و با دقت نظر و سخت‌گیری‌های کیفی مجدانه بردیا صدرنوری تولید شده است.

امیدوارم این توصیفات و توضیحات حمل بر ستایش از خود و کارهایمان نشود. در این راستا نه آغازیم و نه انجام؛ تنها قدمی زده‌ایم در جاده بی‌انتهای موسیقی ملی ایرانی که بسیار قبل و بعد ما فرسنگ‌ها پیموده و خواهند پیمود تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.»

علاقمندان به شنیدن این آلبوم می توانند از طریق سایت بیب تیونز آن را تهیه کنند.

 

 

«موسیقی در زندگی اقوام ایرانی» موضوع یک نمایشگاه شد

جمعی از هنرمندان شناخته شده موسیقی، سینما و هنرهای تجسمی کشورمان طی روزهای سیزدهم تا شانزدهم اردیبهشت ماه سال جاری دومین نمایشگاه سالانه عکس انجمن فرهنگی هنری گیلارت فرانسه را با موضوع «موسیقی در زندگی اقوام ایرانی» در شهر رِن فرانسه برگزار می‌کنند.

در این نمایشگاه که از ۳ می ۲۰۲۳ (۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲) لغایت ۶ می ۲۰۲۳ (۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲) در سالن نمایشگاهی خانه بین‌المللی رن در شهر رن فرانسه برگزار می‌شود آثار ۱۰ هنرمند ایرانی از جمله مهرداد اسکویی، امین ابروی، منوچهر تتری، نازنین تکیه، فواد توحیدی، باسم حمادی، بهمن زارع، افشین فتاحی، علی طالعی قرا ملکی، بهمن کاظمی به نمایش در می‌آید.

این آثار از میان بیش از ۲۳۰ عکس رسیده به دبیرخانه نمایشگاه انتخاب و برای نمایش برگزیده شدند.

احمد صدری، مهرداد اسکویی، بردیا صدرنوری، مهرناز کرمی و پرهام عرب هیات انتخاب آثار این دوره از نمایشگاه را برعهده داشتند.

انجمن فرهنگی هنری «گیلارت» هر ساله نمایشگاه‌های عکسی را با هدف آشنایی بیشتر مخاطبان با فرهنگ و هنر ایران و حوزه جغرافیایی پارسی زبانان برگزار می‌کند.

دو نمایشگاه عکس این انجمن با موضوع «لباس زنان در اقوام ایرانی» سال گذشته در مرکز فرهنگی میر شهر رن و نیز در مرکز فرهنگی شهر ویتغه فرانسه به نمایش در آمد که با استقبال مخاطبان نیز مواجه شد.

منبع:خبرگزاری مهر

«نغمه مانا» تماشایی شد

انتشار یک کتاب نفیس در نکوداشت محمدرضا شجریان

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش»، کتاب «نغمه مانا» عنوان یکی از تازه ترین آثار منتشر شده در حوزه موسیقی و هنرهای تجسمی است که در قالب نکوداشت استاد محمدرضا شجریان خواننده فقید موسیقی ایرانی توسط انتشارات «راد نواندیش» در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.
در توضیحات تکمیلی این اثر آمده است:
کتاب «نغمه مانا» اثری برای ابراز ارادت تعدادی از هنرمندان شناخته شده ایران زمین به چهره همیشه ماندگار هنر و موسیقی کشورمان مرحوم محمدرضا شجریان است که در 256 صفحه به صورت قطع وزیری به صورت تمام رنگی به چاپ رسیده است.
تصاویر منتشر‌شده در این کتاب در برگیرنده‌ آثار نمایشگاهی به همین نام است که شامگاه جمعه ۱۲ آذر ۱۴۰۰ با حضور چهره‌های شناخته شده حوزه موسیقی، گرافیک، خوشنویسی و سایر رشته های هنری در خانه‌ هنرمندان ایران برگزار شد. انجمن صنفی طراحان گرافیک، خانه‌ موسیقی و انجمن خوشنویسان برگزارکنندگان این رویداد و حسن کریم‌زاده دبیر این نکوداشت بودند.
در کتاب نغمه‌ مانا شاهد آثاری از استادان صاحب نام حوزه‌های گرافیک و خوشنویسی از جمله محمد سلحشور، غلامحسین امیرخانی، یدالله کابلی و قباد شیوا، علی خسروی، ابراهیم حقیقی، بیژن جناب و نسل‌های مختلفی از دیگر هنرمندان در شاخه‌های پوستر، نشانه و نشانه‌نوشته هستیم.
علاقه‌مندان به تهیه چاپ اول کتاب «نغمه‌ مانا» که با قیمت 250 هزار تومان عرضه می شود، می‌توانند با شماره‌های 88528147-021 و 88528148-021 و یا از طریق واتساپ با شماره‌ی 88528148-021 (موسسه‌ی فرهنگی‌هنری رادنواندیش) تماس بگیرند. این کتاب همچنین توسط مرکز پخش بیهق (شماره تماس ۶۶۴۹۹۹۲۸) در کتابفروشی ها عرضه می شود.
لازم به توضیح است به دلیل انتشار چاپ اول کتاب، افرادی که تا پایان خرداد ماه اقدام به خرید آن نمایند، از تخفیف 20درصدی برخوردار خواهند شد.

بردیا صدرنوری کنسرت «مثنوی» را برگزار کرد/ میزبانی در فرانسه با پیانوی ایرانی

کنسرت پیانوی ایرانی «مثنوی» با هنرمندی بردیا صدرنوری آهنگساز و نوازنده (مدیر مسئول موسسه فرهنگی و هنری راد نو اندیش) با حضور مخاطبان ایرانی و خارجی در تالار «خانه انجمن‌ها «Maison des associations» شهر رِن کشور فرانسه برگزار شد.

در این کنسرت بردیا صدرنوری با پیانویی که کوک ایرانی شده بود به مرکب نوازی در دستگاه‌ها و مقام‌های ماهور، دشتی، سه گاه، همایون، چهارگاه، نوا و اصفهان پرداخت و بعد از استقبالی که تماشاگران از این شیوه نوازندگی به عمل آوردند، وی بار دیگر به اجرای نغماتی در مایه اصفهان پرداخت.

در حین اجرای برنامه نیز تصاویری برای قطعات مختلف کنسرت با هنرمندی پرهام عرب طراحی شده بود، که در زمان اجرای برنامه به تناوب قطعات تغییر می‌کرد.

“انجمن هنری گیلارت فرانسه”، برگزارکننده این کنسرت در توضیح تازه‌ترین اجرای زنده بردیا صدرنوری نوشته بود:

شنیدن نوای شرقی و موسیقی اصیل ایرانی از ساز جهانی پیانو، تجربه‌ای جذاب برای شنوندگان غیرایرانی موسیقی است که از سوی انجمن گیلارت فرانسه در کنسرت پیانو بردیا صدرنوری تقدیم حضار می‌شود.

در اکثر اوقات، موسیقی ایرانی با سازهای ایرانی و بومی اجرا و شنیده شده است. اجرای موسیقی کلاسیک و سنتی و نیز فولکلور ایرانی و ارایه ظرایف و حالات آن باسازی مانند پیانو که صدای آن به گوش شنونده غیرایرانی آشناتر است از طرفی غنای موسیقی ایرانی و توانایی نوازنده آن را می‌رساند و قابلیت پیانو به عنوان یک ساز جهانی و مادر سازها را نیز بیش از پیش به نمایش می‌گذارد.

«مثنوی»، کنسرت بداهه‌نوازی پیانو بردیا صدرنوری پیانسیت ایرانی است که سبک منحصر به فرد خود را در نوازندگی ملودی‌های ایرانی با پیانو دارد.

بداهه‌نوازی و خلق در لحظه ملودی‌های ناب ایرانی در کنار بازاجرای آزادانه ملودی‌ها در دو ژانر موسیقی کلاسیک و موسیقی فولکلوریک ایرانی، مدگردی (مرکب نوازی) در چارچوب سیستم‌های ۱۲گانه موسیقی ایرانی و با کوک ناتامپره، تکنیک نوازندگی خاص او، از ویژگی‌های کنسرت‌ها و آلبوم‌های موسیقی بردیا صدرنوری است.

او با نوای پیانواش آرامش را به علاقمندان موسیقی هدیه می‌دهد و آرامش موسیقی‌اش را حاصل نگاهش به زندگی می‌داند. زندگی که به اعتقاد او با تمام فراز و فرودها، تلخ و شیرین‌ها، آمد و شدها و بود و نبودهایش، جریان دارد.»

 

مصاحبه رادیو گفت و گو با بردیا صدرنوری

مصاحبه رضا مهدوی با بردیا صدرنوری (مدیرمسئول موسسه فرهنگی هنری راد نو اندیش)

رادیو گفتگو برنامه ارغنون

پنچ شنبه 1400/10/09

شب شما به خیر دوستان عزیز، هموطنان گرامی

از شما دعوت میکنم با برنامه ارغنون از این لحظه همراه باشید:

ارغنون

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ادب و درود بی‌کران به شما شنوندگان عزیز رادیو گفت و گو

برنامه موسیقایی ارغنون می‌­شنویم که هر پنجشنبه شب ما به مدت یک ساعت در خدمت شما گرامیان هستیم.

موضوع امشب برنامه موسیقایی ارغنون درباره اهمیت جشنواره‌ها در قد و قواره‌هایی است که در طول سال بهش پرداخته می­‌شود، اجرا می‌­شود و از نظر کارشناسان موسیقی بسیار مهم است.

در حضور مهمان گرانقدری هستیم که سال­‌ها تلاش کردند و برخی ازین جشنواره‌ها را برگزار کردند صحبت داشته باشیم.

جشنواره‌ها نماد مجسم فعالیت­‌های هنری هستتند در گروه‌های مختلف که در ژانرها وگونه‌های مختلف موسیقایی درکشور که       می‌­تواند در رشد و بالندگی فرهنگ و توسعه شنیداری کمک شایانی داشته باشد.

شناسایی استعدادهای مختلف از گونه‌­های مختلف موسیقایی در سن و سال‌های مختلف درجنسیت­‌های مختلف در این جشنواره‌ها به عنوان رخداد مهمی تلقی می­‌شود و در قد و قواره‌های مختلفی که بخش­‌های خصوصی و دولتی برگزار کننده آن­‌ها هستند از گذشته تا کنون شاخص‌هایی را ایجاد کرده که نباید آن­‌ها را از چشم دور داشت.

شما شنوندگان همیشگی برنامه ارغنون مثل همیشه می­‌توانید این برنامه را بر خط بشنوید به صورت خط آزاد از ایران صدا یا اپلیکیشن رادیو گفت و گو یا بهتر بگم برنامه کاربردی رادیو گفت و گو و ایران صدا و پیامک 300001035 در خدمت شماست مثل همیشه از نقطه نظر شما می‌­توانیم بهره ببریم و تلفن روابط عمومی صدا و سیما که162 برای شما عزیزان هست  که صحبت‌ها با کارشناسان در میان بگذارید که به ما برسونند  که ما بتوانیم برنامه موسیقی بهتری روهر هقته برای شما داشته باشیم.

خوب میهمان گرانقدر ما تشریف آوردن

جناب آقای دکتر بردیا صدرنوری آهنگساز و پیانیست

از همین‌جا سلام و عرض ادب و شب بخیر دارم خدمتشون خیلی خوش آمدید.

دکتر صدرنوری: به نام خدا: سلام می­‌کنم خدمت شما جناب آقای مهدوی عزیز و همه شنوندگان  فرهیخته و شریف برنامه ارغنون.

مجری: بزرگوارید عرض ادب و احترام داریم قبول زحمت کردین تشریف آوردید.

شما سال‌ها تلاش‌­های ارزنده در عرصه­‌های مختلف موسیقی در کنار دیگر فعالیت‌­های زندگانی که دارید موسیقی را سرلوحه قرار دادید و این خیلی مهمه کسی که خودش موسیقی‌دان باشد و مسئولیت­‌هایی رو بپیذیرد و این مسیولیت هم در بخش خصوصی بدون حمایت‌های دولتی باشد، خوب به طور مضاعف به چشم میاد و تحسین برانگیزه. اگر موافق باشید مقدمه‌ای ­شروع کنیم که اساس این جشنواره­‌هایی که شکل می­‌گیرد در کشور ما جشنواره­‌هایی که شروع شد زود تمام شد، شروع شد همچنان ادامه دارد، شروع شد و وسط کار تفاوت­‌هایی درش ایحاد شد بخواهیم یک رصد بکنیم حداقلش  3  4  دهه خودمان این جشنواره‌ها واقعا چه تاثیری در رشد و نمو جامعه موسیقای ما می­توانند داشته باشند؟

دکتر صدرنوری: همانطور که شما در مقدمه صحبت­‌ها فرمودید به هر حال جشنواره‌ها در تمام کشورهای دنیا یک رویداد فرهنگی هنریست که معمولا سعی می‌شه در اون تلاش یک سال فعالیت فرهنگی هنری دریک ژانر خاص در یک حوزه هنری خاص یا فرهنگی خاص و حسب موضوع به منصه ظهور برسد و همه بتوانند از آن استفاده بکنند این جشنواره‌ها بارها بسته به اینکه حالا جشنواره رقابتی باشد یا غیر رقابتی، طبیعتا مخاطبین خاص خودش را دارد و شرکت کنندگان خودش را.

در کشور عزیز ما جشنواره‌های متعددی برگزار می‌شود بعضی­‌ها فقط عنوان جشنواره را یدک می‌کشند بعضی‌ها تلاش می­‌کنند یا البته قبل از این دوره دو ساله کرونا تلاش می­‌کردند که بتوانند یک جایگاهی در حوزه فرهنگ و هنر کشور پیدا کنند اما یک نکته اساسی که وجود دارد و من به‌عنوان کسی که سال‌هاست در این حوزه کار می‌کنم چه در زمینه برگزاری جشنواره‌­ها چه در حوزه مطالعه آسیب شناسانه حوزه فرهنگ و هنر چیزی که به چشمم می‌خورد اینه که ما کمتر هدفمند جشنواره­‌ها رو تعریف کردیم یا برگزار می‌­کنیم.

بسیاری از جشنواره­‌ها را فقط برگزار می­‌کنیم که بگوییم جشنواره داریم بدون اینکه با یک نگاه آسیب شناسانه یا یک برنامه مدون راهبردی بخواد این جشنواره تعریف شده باشد و اینکه بعد حالا که برگزار شد حالا چه استفاده­ای ازش خواهد شد یا چه فیدبکی در جامعه خواهد داشت. این موضوعی‌ست که خیلی قابل بحث است و حالا تا هر چقدرحوصله این برنامه اجازه بدهد من در خدمتم به شکل ریزتر بحث کنیم .

مجری: این واژه هدف خیلی مهمه انسان باید در زندگی هدف داشته باشد برای هر کاری، باری به هرجهت هر حرکتی را انجام ندهد و مخصوصا جشنواره‌ها که بودجه‌هایی را می‌­طلبد حالا چه دولتی باشد چه خصوصی باشد. این­‌ها باید به گونه‌ای مصروف بشه که یک خروجی درستی را متصور باشیم چون اگر به آن نمی‌­رسیم حداقل تکلیف را درست انجام داده باشیم.

چند در صد از جشنواره­‌های موسیقی در کشور ما حقیقتا اینگونه بوه که بیلان کاربوده تا اینکه اون خروجی لازم رو بخواهند ازآن بدست بیاورند؟ و فقط در حد چند هدیه دادن سکه دادن و لوح در آینده این افراد در گروه­‌های مختلف بتوانند در یک جایی جایابی و کاریابی داشته باشند؟

دکتر صدرنوری: ببینید جشنواره بخشی از یک پکیج یا یک مجموعه فعالیت در حوزه فرهنگی و هنریست همان‌طور که الان این برنامه یک جزیی از برنامه‌های مختلفی درحوزه فرهنگ وهنر ویا موسیقی می­‌تواند تعریف بشود.

این جشنواره‌ها متاسفانه عمدتا موفق نیستند. ببخشید من نمی­‌خواهم خیلی منفی حرف بزنم اما به هر حال باید به واقعیت بپردازیم. خوب قله‌ی جشنواره­‌های ما در کشور جشنواره فجر هست. ما خوب در حوزه موسیقی می‌بینیم که این جشنواره حداقلش شاید جایگاهی که در 10- 15 سال قبل رو داشت دیگر ندارد.

چه از منظر شرکت کنندگان چه از منظرخود نوع برگزاری جشنواره جایگاهی که وجود دارد که خوب البته تابع همه مسایلی که روی موسیقی و هنر تاثیر میگذاره هست اما باید توجه داشته باشیم یک کشور با قدمت فرهنگی بسیار طولانی مثل کشور ایران باید در شأن این نام در شأن این قدمت شما جشنواره تعریف کنید. اینه که من فکر می‌­کنم ما اگر از این  قله که ما جشنواره فجر را به‌عنوان قله در کشور تعریف می­‌کنیم می‌­توانیم متوجه بشیم که در باقی جشنواره­‌ها چه می‌گذرد. ما خودمون به نوبه خودمون سعی کردیم در بخش خصوصی بیاییم با یک نگاه آسیب شناسانه جشنواره­ای رو تعریف بکنیم که شاید آن مشکلات رو نداشته باشیم.

6 سال هم شما مستحضر هستید برگزار کردیم که حالا بعد بیشتر خواهیم پرداخت اما دقیقا من تأکید می­‌کنم باید بدانیم جشنواره رو برای چه می­‌خواهیم برگزار بکنیم و چه جامعه هدفی را قرار است این جشنواره مورد خطاب قرار بدهد و از دستاورد جشنواره چه کسانی قرار هست استفاده کنند؟ از سیاست گزاران حوزه فرهنگ و هنر در کشور تا یک بچه در یک خانواده که دوست دارد موسیقی فرا بگیرد؟ چون ما در حوزه موسیقی هستیم بیشترین مثالم موسیقی خواهد بود، تا یک بچه‌­ای که آمده در جشنواره مثلا نوای خرّم شرکت کرده 5 سالشه و به اذعان داوران این یک پتانسیل خوب در حوزه موسیقی دارد و این چجوری نباید رها بشه در حوزه فرهنگ وهنر؟ وکی باید توجه کنه به این مسأله؟ مباحثی است که حالا فکر می‌کنم در ادامه صحبت می‌توانیم به آن بپردازیم.

مجری: اشاره کردید به جشنواره موسیقی فجر که در طی سال­ هایی واژه بین المللی را هم یدک کشید عده‌ای موافق و عده‌ای مخالف بودند که سال­‌های بعد حذف شد.

فکر می­‌کنید که این جشنواره  اون سال‌­های که یک بلندایی داشت اما همون سال‌ها هم مورد انتقاد بود وهمیشه با جشنواره فیلم فجر مقایسه شد که همچنان این کوتاهی بلندی خیلی خودش را نشان می‌­دهد از هر جهت ما به این­‌ها نمی­‌خواهیم خیلی کار داشته باشیم و ما از این منظر می­‌خواهیم بپردازیم که اگر مسئولان نگاهشون این بوده که یه جشنی را می­‌خواهیم برگزار کنیم در یک رده خاص و در یک دهه خاصی و سهمی داشه باشیم در این جشن و پایکوبی پس قرار نیست خروجی داشته باشد و هدف اصلا این نبوده که سیاست گذاری از آن استنباط بشود یا افرادی که جایزه می­‌گیرند یا رقابتی بوده یا نبوده اگر خارجی‌هایی آمدند و رفتند یک مهمانی بزرگ بوده یک جشنی بوده چرا این انتظار را دارید و فستیوال گونه به گونه‌ای نگاه بکنید که جشنواره‌­های اختصاصی که در طول سال یا اجرا می­‌شدند یا بعدها به وجود آمدند چرا همچین خروجی‌هایی می‌­خواهد هدف چنین چیزی نبوده، باز ما می‌­توانیم انتقاد کنیم یا خیر؟

دکتر صدرنوری: ببینید ما حتی اگر بخوایم مهمانی برگزار کنیم باید مهمانی در شأن ملتمون و در شأن فرهنگمون که من فکر می‌­کنم اگر با نگاه مهمانی هم بهش توجه کنیم، به نگاه جشن هم توجه کنیم چه در اون سال­‌ها و چه الان که دیگر خیلی قابل بحث نیست فاصله داریم با این موضوع.

مجری: بله

دکتر صدرنوری: ببینید حداقلش این هست که باید در جشنواره شما بتوانید یک نمونه کوچکی ازیک کل را که بیانگر فرهنگ و هنر کشورتونه نمایش بدهد. آیا موفق شدیم اینکارو بکنیم؟ شاید با حضور برخی چهره‌­ها در گذشته در جشنواره یا بعضی گروه‌ها این را می‌توانستیم بگوییم که حال یک حداقلی را نشون می‌دهیم ولی قطعا هر چی جلوتر رفتیم این حداقلی به صفر وحتی یک جاهایی به زیر صفر رسید.

مجری: خیلی خوب. ما در بدو برنامه شمارا خسته نکنیم یکی از کارهای زیبای شمارو بشنویم.

(پخش موسیقی)

مجری: خیلی خوب. پیانو نوازی شما بود جناب دکتر بفرمایید:

دکتر صدرنوری: آهنگ اول از آلبوم مهر و ناز که این آلبوم را تقدیم به همسرم کردم.

مجری: بسیار عالی

دکتر صدرنوری: بداهه نوازی پیانو هست که 5 ترک دارد: مهر، ناز، بامداد ، نیمروز و بعد هم شامگاه

که در اصل این 5 ترک دو ترک اول در اصفهان و 3 ترک بعدی در ماهور

مجری: خوب در برنامه­­‌ی رسانه­‌ای، رادیویی و خیلی ممکن نیست تمام این قطعات پخش بشه و خیلی تقصر ما نیست عذر خواهی می‌­کنم این توضیحاتی که دادین رو شنونده‌ها باید حتما بشنوند تا بیشتردرک بکنند.

دکتر صدرنوری: خواهش می‌کنم

مجری: آقای صدرنوری عزیز جشنواره نوای خرّم یک اتفاق مهم بود دراین دو سال کرونا گویا وقفه ایجاد شد که دلیلش هم موجه هست. یک توضیح می­‌فرمایید:

دکتر صدرنوری: خوب مستخضرهستید جشنواره نوای خرّم مزین به نام استاد همایون خرّم آهنگساز بزرگ کشورمان بود و رده سنی کودک و نوجوان را پوشش می‌داد و ما براساس یک آسیب شناسی که من خودم در سال 1385 تا 1390 انجام داده بودم روی جشنواره ­ها، روی موسیقی و روی آموزش موسیقی چند خلا دیدم یک این بود که ما موسیقی کلاسیک ایرانی یا موسیقیمون که به اصطلاح موسیقی اصیل ایرانی می‌گویند مورد غفلت یا ظلم قرار گرفته در کنار انواع و اقسام موسیقی‌ها که پخش می‌­شود از صبح تا شب و جوان­‌های ما می‌­شنوند و ریشه موسیقی ما هست این یک نقطه­ ای هست که ما باید بهش بپردازیم در نوای خرّم به این پرداختیم دومین بحث، بحث رده سنی بچه­‌ها بود که همان‌طور که عرض کردم بچه‌های 5 سال تا 18 سال یعنی دقیقا رده سنی کودک و نوجوان جامعه هدفمان بودند به این دلیل که هرچه سرمایه گذاری هنری روی این نسل انجام بشود روی این سن و سال انجام بشود ما بعدها برکاتی را در زندگیمون، در آرامش زندگیمون و در آرام بودن جامعه مثل خیلی جاهای دیگر می‌توانیم ببینیم و لمس کنیم. همچنین توجه به اجراهای گروهی و ارکسترها بود که ما در این حوزه توانستیم آموزشگاه­‌ها را فعال کنیم. خیلی ارکسترهای زیادی تشکیل شد. در آخرین دوره جشنواره ما بالای 200 آموزشگاه گروه فرستاده بودند.

مجری: به گونه رقابت؟

دکتر صدرنوری: بله به گونه‌­ای رقابت هم انجام شده بود و یک نکته مهم اینکه ما در کشور به پیانوی ایرانی و ویولن ایرانی توی جشنواره‌ها بخصوص جشنواره موسیقی جوان پرداخته نمی‌شود. ما در جشنواره خرّم خیلی تلاش کردیم که روی پیانو ایرانی ویولن ایرانی تشویق کنیم و مانور بدهیم برای همین هم شما دیدید بسیاری از بچه‌ها که شرکت کرده بودند در این دو تا ساز فعالیت می‌کردند که بر اساس این آسیب شناسی این جشنواره تعریف شد. آخرین دوره هم که سال 98 برگزار شد درست قبل از اپیدمی کرونا 3500 شرکت کننده داشتیم.

مجری: بله

دکتر صدرنوری: که حالا باز من در ادامه راجع به این اگر لازم باشد توضیحاتی خدمتتان خواهم داد.

(ارتباط تلفنی/ رامین صفایی)

در خدمت جناب آقای بردیا صدرنوری هستیم از موسیقی‌­دانان و پیانیست مطرح جامعه و شخصیتی که بسیار به نوجوانان و جوانان می‌­پردازند و به گونه­‌ای سرمایه‌های شخصی خودشان را هم مصروف می­‌کنند بخصوص دربرگزاری جشنواره نوای خرّم.

داشتیم صحبت می­‌کردیم و در ادامه می‌­خواهم جناب دکتر یک سوال داشته باشم که:

این دو سال کرونا خوب شما ملاحظه کردید بچه‌های مردم از سراسر کشور می‌­خواهند بیایند و فرمودین 3500 نفر حضور پیدا می­‌کنند و مدیریت این‌­ها در این دوران کار سختی بود. قرار بود که امسال اجرا بشود، امسال هم نشد. دلیلش چه بود؟

دکتر صدرنوری: خوب دلیلش بهتر از می‌­دانید که شرایط کرونا آرام نگرفت و ادامه پیدا کرد و خوب جشنواره برگزار کردن، کار ساده­ای نیست. یک برنامه‌ریزی تقریبا یک ساله می­‌خواهد و شما بسیاری از برنامه ریزی‌­ها را به خاطر اینکه فضای زمانی کارتان و فضای اجرایی فرهنگ و هنر در کشور تابع شرایط کرونا ناشفاف بود  نمی­‌توانستید برنامه‌ریزی بکنید. مثلا شما نمی‌­توانستید سالن بگیرید بخاطر اینکه مشخص نبود. البته ما در ستاد اجرایی جشنواره خیلی بحث کردیم برخی از دوستان من اعتقاد داشتند که ما جشنواره را برای اینکه دچار فراموشی نشود به هر قیمتی به هر روشی برگزار بکنیم حتی شده در فضای مجازی. منتهی جمع بندی نهایی این شد که این اتفاق نیفتد به دلیل اینکه من عرض کردم ما محوریت یا یکی از اصول جشنوارمون اجرای زنده در حضور داوران جشنواره بود که خوب این شش دوره اینگونه عمل کردیم و بنابراین نمی‌­خواستیم برویم مثل بسیاری از عزیزانی که دیدید در فضای مجازی هر صبحی پاشدند یک جشنواره‌ای مثلا رخ داد چون نمی­‌شود واقعا ممیزی کرد .

مجری: اصلا به طور عجیبی گفت و گوها زیاد شد، اجراها زیاد شد.

دکتر صدرنوری: بله نمی‌­شود خیلی ممیزی کرد و حالا باز من فکر می­‌کنم گفت و گو در فضای مجازی خوب هست شما مثلا می نشینید صحبت می­کنید اما موسیقی که با گوش سر و کار دارد با نت سرو کار دارد با فرکانس سرو کار دارد، ما یک مکالمه‌­ای که می­‌خواهیم منو شما صحبت کنیم حتی اگرسیستم­ مان قطع هم نشود ممکن است گاهی اوقات صداهارا خوب نشنویم، حالا ما          می‌­خواهیم موسیقی بشنویم و بعد موسیقی را داوری کنیم .طبیعتا نمی­‌شود بسیاری از زوایا را در فضای مجازی تشخیص دهیم.

این بود که به جمع بندی رسیدیم اینکار را نکنیم امیدواریم که برای 1401 این شرایط آرام بگیرد و با دلی شاد بتوانیم شرایط کرونایی را پشت سر بگذایم و جشنواره هفتم را برگزار کنیم .

مجری: پس در فکر آن هستید که ادامه دهید؟

دکترصدر نوری: بله بله ما حتی تغییراتی در برای جشنواره چون در جشنواره شما شاهد بودید میامدیم از بچه ­ها 2تا 3تا اجرا می‌­گرفتیم بچه ­ها برامون ضبط می­‌کردند و می‌فرستادند و بر اساس آن یک داوری اولیه می‌­شد و بعد می‌رفت برای اجراهای زنده و میامدند تهران و در حضور داوران اجرا می­‌کردند و در نهایت برگزیدگان انتخاب می‌­شدند.

برنامه‌ای که داریم که در این ایام تعطیل روی آن کار شد این هست که جشنواره مختص به 2 تا 3 تا اجرای بچه­‌ها نشود و ما در طول سال بتوانیم بچه‌ها را رصد بکینم که شرکت کننده‌ها و هنرجویان ما همیشه بتوانند خودشون را روی فرم نگه دارند و حداقل 5، 6 قطعه را در طول سال در سبک­‌های مختلف تمرین بکنند. این‌گونه هم ما خیالمان راحت ­تر هست و هم آن‌ها بیشتر برای شرکت در جشنواره تلاش کردند.

مجری: جناب آقای حسین علیزاده مصاحبه‌­ای داشتند که خوب اخیرا هم بخشی از آن در روزنامه ایران یکی دو هفته پیش چاپ شد، نظرشون این بود که به هر شکل این باید برگزار بشود و بالاخره این فضای مجازی امکانی‌ست که نباید قطع بشود و قطع شدن شاید مسائلی رو به وجود بیاورد که بعدا جبران آن سنگین باشد.

ایشان یک نگاهی داشتند و نگاه شما هم این‌طرف قضیه هست. ما بینابین این دو دیدگاه را نمی‌­توانیم بگیریم و برایندی از آن بخواهیم حاصل کنیم. امکان دارد خدای نکرده این موضوع کرونا ادامه پیدا کند. تا چه حد می­خواهید این صبر و پایداری را داشته باشید تا بخواهیم به شرایط مطلوب برگردیم؟

شاید ما مجبور بشویم که به این شرایط تن دهیم و مباحثمان را جلو ببریم. شما تصمیم می‌­گیرید که جشنواره را با این شرایط برگزار نکنید یا به هر حال با یک مکانیزمی ورود پیدا بکنید؟

دکتر صدرنوری: اولا ما بسیار امیدواریم و امیدمان به خداوند بزرگ هستش که این شرایط سریع­‌تر بهبود پیدا کند و تلاش‌هایی هم که دارد صورت می­‌گیرد و من همین‌جا از عزیزانی که در حوزه درمان کشور بسیار تلاش می‌کنند به‌عنوان یک ایرانی قدردانی بکنم.

نکته­‌ای که وجود دارد این هست که حرف استاد علیزاده کاملا نکته درستی است. ببینید در جامعه‌ای که ما شاید به تعداد انگشتان دست نتوانیم یک رویداد فرهنگی هنری خوب را برگزار کنیم، خوب نباید این­‌ها تعطیل بشود و این کاملا درسته اما من هم‌چنان اعتقاد دارم به هر قیمتی هم نباید برگزار شود مگر این‌که بگوییم دیگر رقابتی در آن نداریم.

یعنی ما نیاییم بر اساس چیزی که در یک اتاق در بسته می‌شنویم داوری کنیم.

مجری: یعنی نگاه یک جشن را داشته باشیم.

دکتر صدرنوری: بله ضمن این‌که اجراهای گروهی را دیگر تقریبا از دست می­دهیم چون ما اصلا هدفمون این هست که در این فضای کرونا بچه ها ترغیب نشوند بروند دور هم جمع بشوند و خدای نکرده یک اتفاق ناگوار براشون بیبفتد و ما شرمنده ­­ی خانواده‌ها باشیم. این هست که امیدواریم این اوضاع بهتر بشود و اگر نشد، به هر حال جایگزین‌هایی داریم که روی آن فکر می‌­کنیم.

مجری: بسیار عالی. یکی‌ دیگر از موسیقی­‌های شمارو می‌­شنویم و توضیحتان را کامل‌­تر می‌­کنیم.

دکتر صدرنوری: خواهش می‌کنم

(پخش موسیقی)

مجری: خیلی خوب. پیانو نوازی شما بود لطفا در این مورد هم توضیح دهید.

دکتر صدرنوری: بله ترک دوم از همان آلبوم مهر و ناز هست که در اصفهان بود و امیدوارم که دوستان از طریق مطلوب، از طریق پلتفرم­‌ها بتوانند دسترسی داشته باشند و بشنوند ولذت ببرند.

مجری: آقای صدرنوری گاهی اوقات انسان متعجب می­‌شود که برخی از موسیق‌دان­‌های برجسته ما نکات درستی را از طریق جراید، مطبوعات، خبرگزاری­­‌ها یا رسانه‌ها انعکاس می‌دهند صحبت‌­های انتقادی خوبی را دارند نوک پیکان تیزشان آن سمت می‌رود و برای مسئولان بالا دستی خوب و راه‌گشاست و یک جور طمأنینه و قوت قلب برای دیگران، همکاران، استادان و شاگردانشان می‌دهد ولی در بعضی جاها که باید ورورد دقیق بکنند، نمی‌کنند. خوب یک بحث این‌که چند استاد بیایند در مورد جشنواره‌­ها نگاه خوبی داشته باشند ولی در جشنواره‌­های دیگر خودشون حضور نداشته باشند یا اعتنا نکنند یا دربین جشنواره‌ها بگویند که این جشنواره هست و ما هستیم و اگر فلان کس باشد ما هستیم و اگر نباشد ما نیستیم و به نوعی بدنه­ی دولتی را دچار تنش می­‌کنند که مدیران نمی‌­دانند چگونه باید مدیریت کنند به گونه‌­ای که می­‌خواهند اخلاق مداری کنند و هوای همه­‌ی هنرمندان را هم داشته باشند.

یک بخشی هم خانه‌ی موسیقی هست که عده­ای اعتقاد دارند در این تنش‌­ها به نوعی همراه مستقیم و غیر مستقیم هستند و عده‌­ای می‌­گویند نه این‌ها دارند همراهی می­‌کنند و بازوی اجرایی مدیران هستند.

این دو طیف همیشه انتقاد دارند وهر چه هم صحبت می­‌شود به نتیجه نمی‌­رسد. بالاخره هم فضای توجیه باز هست و هم مباحث دیگر. نگاه شماچیست؟ واقعا تا کی می‌­توان این‌گونه جلو رفت و این زحمات بخش خصوصی و دولتی برای جشنواره‌­ها می‌رود ولی ما بعد از 30 سال بیایم بگوییم که دستاوردی نداشتیم و نهایتا معطوف می­‌شود به یک روزنه، که آن روزنه هم به نوعی برمی‌­گردد به خود ما هنرمندان. خیلی دولت مردان را نمی‌­شود مقصر دانست هرچند که آن­ها هم متاثر از این رفتار چندگانگی هستند و در نهایت         می­‌خواهند تصمیم بگیرند که نه سیخ بسوزد نه کباب.

دکتر صدرنوری: ببینید ما در حوزه تخصصی هنری ما، که موسیقی هست متاسفانه دچار یک نوع بلاتکلیفی هستیم و این بلاتکلیفی از بالاترین نقطه تصمیم گیری فرهنگی و هنری ما دیده می‌­شود تا من موزیسین. من فکر می‌­کنم همیشه در همه­‌ی نظام­ ها، حاکمیت و تصمیم گیران آن حوزه باید یک مقداری تکلیف خطوط را مشخص کنند. اینکه من امروز بتوانم در این برنامه راجع به موسیقی حرفی بزنم و بعد جای دیگر نشود حرف زد، اجرای موسیقی یک­جا خوبه و یک­جا بد و هرکسی به خودش اجازه دهد بیاید تو سر موسیقی این کشور بزند، با احترامی که برای همه ­ی عزیزان قائل هستیم، خوب این بلاتکلیفی در همه­ ی حوزه‌ها هست.

این وسط هنرمندان عزیز و موزیسین‌­های عزیزی که واقعا دغدغه دارند اساتید پیشکسوتمان هم هستند اما من فکر می­‌کنم گاهی اوقات گم می‌کنند که ما کجا باید ورود کنیم.

انتقاد کردن خیلی خوب است و من خودم همیشه نگاه انتقادی دارم چون اصلا کارم هست یعنی من نوع تحصیلم ونوع کارم نگاه آسیب شناسانه هست، برای همین همیشه انتقاد می­‌کنم اما راه هم ارائه می­‌کنم. منی که میام به جشنواره انتقاد می­‌کنم، یک     نمونه‌­‌ی جشنوره­‌ای را می­‌سازم که به همان جشنواره من هم بسیاری از عزیزان انتقاد کردند بعد که با آنها صحبت کردم  بیایید خوب یک راه بدهید و بیایید یک کمک بکنید، جلو نیامدند.

مجری:راهکاری ندارند؟

دکترصدرنوری: خیر و اصلا یک عزیز آمد گفت که بچه را چه به موسیقی گل­ها. خوب ببینید این یک تفکر در حوزه­ی موسیقی ماست. از همان عزیز خواهش کردیم که خوب شما بفرمایید پنج تا کار برای حوزه­ی کودک بدهید ولی این اصالت موسیقی ما در آن باشد،که خبری نمی­شود.

اینکه ما بیایم صحبت بکنیم که صحبت­ها خیلی متین هست و صحبت­های زیادی در جامعه مطرح می­شود و موزیسین ­های بزرگ ما مطرح می­کنند اما خیلی وقت­ ها آنجایی که باید مطرح کنند سکوت می­کنند. من نمیدانم چرا؟ چه چیزی وجود دارد که من مثلا راجع به یک جشنواره انتقاد می­کنم، راجع به یک کسی که به خودش اجازه می­دهد به هنرمند و موسیقی کشور توهین می­کند به حق میام جلوش می‌­‍ایستم اما آنجایی که اتفاقا خودم می­توانم نقش ایفا بکنم مثلا در یک شورایی، در یک انتخاباتی، در یک انتخابات صنفی ­ای چشمانم را می­بندم و نسبت به اتفاقاتی که در آن دارد رخ می­دهد سکوت می­کنم.

این را من نمی­توانم بفهمم. یعنی فکر می­کنم که اگر ما صراحت لهجه داریم، اگر ما می­خواهیم نقد وارد کنیم، اگر می­خواهیم اصلاح بکنیم، باید از خودمون شروع بکنیم.  همیشه در جشنواره خرّم یک گروهی کنار من می نشستند نکته در میاوردند که این جشنواره چه اشکالاتی دارد که سال بعد این اشکالات را نداشته باشند. نباید به من بر بخورد.

اگر مثلا در خانه موسیقی عزیزان ما نشستند که اتفاقا چند روز پیش آقای روشن­روان صحبتی می­‌کردند خیلی استقبال کردند از انتقادها. ولی من فکر می­‌کنم انتقادها اول باید خود اهالی موسیقی که بزرگتر هستند از این حوزه انجام دهند.

حالا می‌رویم ریشه ­یابی می‌­کنیم چه اتفاقی میافتد، می­‌گویند مثلا ما در جشنواره پول نداریم و فلان کس آمده به ما کمک مالی کرده است ما هم باید یکجوری هوایش را داشته باشیم.

مجری: خیلی بده این موضوع.

دکتر صدرنوری: بله خیلی بده این موضوع .ببینید 364 جشنواره را خود ارشاد آمار داده که در سال 98 حمایت کردند. البته چون من اسم جشنواره خرّم را هم آنجا دیدم فهمیدم که اگر مثلا محبت کردند سری به ما زدند یا محبت کردند به ادارات استان گفتند پوستر این جشنواره را توزیع کنید، این را حمایت دانستند. که واقعا هم حمایت هست. من به عنوان کسی که اصلا روی سیستم دولتی حساب باز نکردم برای جشنوارم شاکر هستم قدردان بودم در زمان خودش و همیشه هم گفتم.

مثلا ما در دوره­ی آقای الله یاری که البته هنوز هم تشریف دارند که دفتر موسیقی بودند، تنها مدیری بودند که آمدند به جشنواره ما سر زدند و آمدند به جشنواره نگاه کردند و بعد در سال 98 کار قشنگی که کردند برگزیدگان جشنواره خرّم را در جشنواره­‌ی فجر دعوت کردند. این حرکت، حرکت قشنگی بود و آدم باید قدردان باشد اما حمایت دولت از یک بخش خصوصی این نیست. ما هم دنبالش نبودیم.

مجری: خوب واژه حمایت وقتی میاد همه فکر می‌­کنند که پول دادند.

دکتر صدرنوری: بله اینکه این اتفاق هست ولی حالا من این بخش صحبت را جمع بندی کنم اینه که هیچ کسی به اندازه اهالی موسیقی نمی‌­تواند به اهالی موسیقی کمک کند و این فضا را حداقل ما برای خودمان تنگ‌­تر نکنیم. با انتقادهای درستی که می­‌کنیم با اصلاح اموری که حداقل دست خودمان هست، می­‌توانیم حداقل یک قدم برداریم و آن موقع جلوی یاوه گویانی که به خودشان اجازه می‌­دهند بیایند در ارتباط با موسیقی هر چیزی بگویند، می­‌توانیم بایستیم.

مجری: خوب این‌که ما خود موسیقی‌دانان وقتی تن می­‌دهیم و فکر می­‌کنیم یک نفر همیشه می‌­تواند رأس قرار بگیرد، حالا جمعیت هشتاد میلیونی ایران را کار نداریم جمعیت فراوان موسیقی‌دانی که تحصیل کرده‌­اند، دانشگاهی هستند، مدیریت کردند، استعداد و توانایی و خلاقیت‌هایشان را در طول این سال­‌ها نشون دادند ولی این‌ها اصلح نیستند و یا این‌ها نمی‌توانند مدیریت بکنند و حضور داشته باشند گاه سالی یک‌بار مشورتی از آنان نظر بخواهیم، این هم یک اشکال کار است که خوب عموما در جشنواره‌های ما اتفاق نمیفتند. خوب سه سال بود جشنواره فجر هم معاون هنری وقت واگذار به خانه موسیقی کرده بود و تیم بعدی آمدند انتقاد کردند و قرار بود که فضای شیشه­‌ای باشد و همه چیز را انعکاس بدهند. نمی‌دانم چقدر اتفاق افتاد یا نیفتاد. خوب این هم باز برمی‌­گرده به این‌که ما موسیقی‌دانان اهمیت نداریم وپشت هم نیستیم و تک تک حرف می‌زنیم و صداهامون چند صدایی نیست. یا این‌که از یک چیزهایی نگران هستیم و حرف­‌هایی رو نمی‌­زنیم یا زورمان نمی‌رسد جاهایی که زورمان می‌رسد انتقاد می­‌کنیم. الان بدنه­‌ی دولت ضعیف است تا جایی که زورمان می‌رسد انتقاد می­­‌کنیم. به هر حال روزنامه­‌ها و خبرگزاری و رسانه‌­ها در اختیارمونه ولی خودمان به خودمان تا میایم انتقاد بکنیم، سریع واکنش نشان داده می‌­شود سریع نامه نگاری می‌­شود، شکایت می‌­شود. این‌ها واقعا چگونه است و شما چطوری برداشت می­‌کنید؟

دکتر صدرنوری: عرض کردم خدمت شما. من فکر می‌­کنم  بزرگترین کمکی که در حوزه موسیقی می­‌توانند انجام بدهند خود پیشکسوتان موسیقی هستند. با انتقادهای درستشان بیشتر در حوزه­ای که دست خودمان هست.

یعنی از بیرون کشور که همه انتقاد می‌کنند. وزارت ارشاد هم که چیزی قابل دفاع ندارد و دیکته نانوشته است. یعنی اتفاقا من فکر  می­‌کنم اگر سیستم دولتی ما کنار بایسته به حوزه‌های فرهنگ و هنر ورود نکند و همان نقش نظارت عالی و حمایتی خودش را ایفا کند، ما تکلیفمان معلومه. منتهی ایراد این‌جاست که یک جاهایی و یک کسانی ورود می‌­­کنند که این دخالت‌هاست که آدم بلاتکلیف  می­‌ماند.

ببینید من یک مثال در مورد اوضاع بزنم اگر اشکال ندارد. در حوزه کارهای مهندسی خودم. در یک سازمانی پروژه فناوری اطلاعات داریم. کسی آنجا مسئولیت گرفته است که میاید سوالی  پرت می­‌پرسد مثل این هست که در حوزه موسیقی و نوازندگی از شما بپرسند: ببخشید ساز شما کوک هم می‌­شود؟

ببینید این سوال چقدر پرت هست در حوزه موسیقی کسی بیاد از شما که سنتور می­‌نوازید بپرسد ببخشید ساز شما قابلیت کوک شدن هم دارد؟ این سوال چقدر پرته؟ شما چی می‌گویید؟ می‌گویید این آدم اصلا اوت هست در حوزه موسیقی.

حالا شما همچین فردی رو میایید می‌­گذارید در جایی به‌عنوان مسئول فناوری اطلاعات بعد باید پروژه شما را تایید کند، باید نرم‌­­افزار شما را تأیید کند. چه چیزی از آن حوزه در میاد؟؟

ما این اتفاقات را در حوزه موسیقی هم داریم. دلیلش اینه که صرف موزیسین بودن، برای تصدی یک پست یا مدیر بودن کافی نیست. هزاران مسئله دیگر هم آن فرد باید توان داشته باشد حل کند.

مجری: خوب یکی دیگر از کارهای شمارو بشنویم و برگردیم مجددا صحبتمان را ادامه دهیم.

(پخش موسیقی)

دکتر صدرنوری: ترک سوم از آلبوم مهر و ناز در ماهور. بامداد

مجری: آقای دکتر صدرنوری تعدد جشنواره‌ها در قامت‌های مختلف که در ورودی برنامه گفتم قد و قواره‌ها، گونه­‌های مختلف­،    جنسیت­‌های مختلف، سن و  سال‌­های مختلف، واقعا انقدر نیاز هست که باشد؟ نیاز نیست که تجمیع بشود؟ این فراوانی به توسعه کمک می­‌کند ؟

دکتر صدرنوری: ما چون مثل سایر کشورها موسیقی برایمان مثل هوا نیست، چون ما یک طیفی داریم که اعتقاد دارند، یک کسی مثل من اعتقاد دارم که موسیقی مثل هواست همانطور که انسان به هوا و به غذا نیاز دارد، به موسیقی هم نیاز دارد.

یک طیفی وجود دارد که می­‌گویند موسیقی خوب است اگر اونجوری که ما بخواهیم انجام بشود.

یک طیفی هم که به هر دلیلی اصلا موسیقی را قبول ندارند و اسمش را هم نمی‌آورند. در یک همچین فضایی هر رویدادی اتفاق بیفتد که یک جوری به موسیقی ربط داشته باشد خوب است. اما در این بین به نظر من هنر سیاست گزاران حوزه فرهنگ و هنر هستش که بیایند این‌ها را سامان دهند. یکی را پیدا کردند مثل آقای صدرنوری حاضر شده بیاید تمام انرژی و سرمایه مجموعش را بگذارد وسط کار کند، بیایند به آقای صدرنوری که البته اینکار را کردند و آمدند با من صحبت کردند بعد از پنج، شش دوره که جشنواره جا افتاده بود، محبت کردند و این صحبت را کردند هرچند به جمع بندی نرسیدیم. که بیینند بپرسند آقای صدرنوری خوب تو چه موانعی را داری؟ من که دارم جشنواره برگزار می‌­کنم، دیگر مراسم اختتیامیه تو پول نده و بیا من سالنش را بهت میدم یا سالن اجراها را در اختیارت می‌گذارم.

تو همه جور هزینه کردی حداقل پول سالن ندهید، من از سالن­های خودم بهت می‌دهم. بیان و کمک بکنند. بنابراین این تعدد جشنواره در کشور ما خوب هست مشروط به این‌که هدفمند باشد و من باز برمی‌گردم به آن حرف اول که یک نگاه کلانی به این حاکم باشد و جایگاه این‌­ها را مشخص کند و عین یک پازل کنار هم این­‌ها بتوانند چیده بشوند که ما یک دستاورد مثبتی داشته باشیم ولی فی نفسه شما در محیطی که به هر حال مجبوری بهانه‌­ای برای اجرای موسیقی پیدا کنی که به موسیقی  توجه بشود، فکر می­کنم فعلا     جشنواره­‌ها مفید هستند.

مجری: خوب شما یک کار خوبی که کردید این هست که هر ساله به این فراوانی موضوع‌تان افزودید یعنی اینکه چندین شخصیت موسیقایی که اوایل فقط قرار بود از کارهای استاد همایون خرّم باشد چون بنام ایشان هست و چقدر هم زیبا و درسته اما      شخصیت‌های موسیقی‌دان دوره­‌های ایشان را هم یواش یواش آوردین در کتاب­‌های آموزشی در هنرستان‌ها، مراکز آموزشی دولتی دارند فعالیت می­‌کنند و اینکه این توسعه به نوعی روند ملودیک موسیقایی و روند فرهنگی ما رو بیشتر نشان می­‌دهد که ما ایرانی­‌ها ازچه قابلیت‌هایی در عرصه فرهنگ و هر و آئین­­‌هامون برخورداریم و حالا کودکان و نوجوانانمون را داریم بیش از پیش این شخصیت­‌ها در عین اینکه اخلاق و دانش داشتند، هویت­‌های هنری ویژه‌­ای داشتند کمتر از شخصیت­‌های برجسته دنیا دوره‌­ای از موسیقی اروپا مثل بتهوون مثل شوپن و موتسارت و اینها کمتر که نیستند چه بسا در یک جایگاه‌هایی بالاتر هستند ما وقتی اسم استاد صبا را می­‌بریم یک نابغه موسیقی است یا استادان دیگر که اسم بردیم اینکه در قامت یک تکنوازی یا گروه نوازی باشد یک منظره‌­ای را ایجاد می‌کند که خانواده‌ها به آینده امیدوار می‌­شوند که فرزندانشون به واسطه این فضای مجازی که دارد غلط می‌شود و ادبیات ما که دارد دچار مشکل می­‌شود، اصلا فرهنگ خانواده ایرانی دارد دچار تزلزل می­‌شود و ما صیانت بکنیم شما اعتقاد دارید که با موسیقی می­‌شود این فرهنگ را حفط کرد؟ و دیرتر بگذاریم خراب بشود؟ به شرطی که کوکان ما درست فرود کنند وجشنواره ما هدفمند و درست نشانه­‌گیری کند.

دکتر صدرنوری: اینکه ما جشنواره خرم به مرور توسعه دادیم چون برنامه داشتیم. یعنی نقشه راه داشتیم بنابراین شما دیدید در همین توسعه هم چه اتفاقی افتاد. راجع به این صیانت، اتفاقا من فکر می­‌کنم صیانت در حوزه فرهنگ و هنر این نیست که ما برویم قفل بزنیم ما باید خوراک تهیه بکنیم برای بچه‌هامون. وقتی که شما می­‌بینید 3500 نفر بچه میانید و دارند غوغای ستارگان می‌نوازند یا    می‌خوانند، از کار آقای بدیعی می‌نوازند دارند از کار استاد صبا می­‌نوازند، این یعنی چی؟ یعنی حداقل یک بخشی از زمانشان را به جای صرف کردن در اینستاگرام و فضای مجازی به موسیقی کشورشان پرداخته‌اند. حداقل ما توانستیم این انگیزه را ایجاد بکنیم. ببینید با پرداختن به داشته‌هایمان در حوزه شعر و ادبیات و حوزه موسیقی بهترین نقاطیست که می‌­توانیم از فرهنگ و هنر کشورمون صیانت بکینیم.

مجری: در لحظات آخر ما زیر صدا از موسیقی شما استفاده می­‌کنیم لطفا این موسیقی را هم معرفی بفرمایید.

 دکتر صدرنوری:  آلبوم دورها آوایی‌ست دونوازی پیانو و دودوک هست که دوست عزیزمون آقای صادق چراغی دودوک را نواختند.آهنگساز خوب کشورمون که در حوزه موسیقی نواحی هم بسیار تلاش کرده و این آلبوم یک کار دو نوازیست از من و آقای چراغی عزیز.

مجری: آقای صدرنوری عزیز هرکاری برنامه­‌ریزی می­‌خواهد این جشنواره‌ها با هر قد و قامتی که هست بسیار مهمه. ما داریم نتیجه گیری می­‌کنیم که بودنشون بهتر از نبودنشون هست، کاستی­‌ها باید به مرور زمان حل بشود، اتاق فکرها باید باشد، بخش پژوهشی در هر جشنواره‌­ای باید وجود داشته باشد.چه پیدا و چه ناپیدا از پشت پرده افرادی باشند نظارت بکنند و کتابچه­‌هایی را تألیف بکنند و بعد اینها مواردی بشود بند بند بشود روی آن کار بشود حتی دیگرانی بیایند درست رصد بکنند. فکر می‌­کنید چقدر ما بضاعت این موضوع را داریم؟ وقتی بحث جشنواره فجر می­‌کنیم که بعد ار 15 سال تازه اوضاع خراب­‌تر شده و به یک تکرار افتادیم، چه انتظاری از جشنواره خصوصی هست که شاید یک زمانی دیگر توان نداشته باشند.

دکتر صدرنوری: همین‌طوره. ببینید در اینکه ما یک برنامه بلند مدت منظور از بلند مدت نه برنامه 15 ساله و 20 ساله یک برنامه حداقل چهار، پنج ساله داشته باشیم که در آن مشخص باشد که این حوزه موسیقی تکلیفش چیست؟ ما بالاخره می­‌خواهیم به موسیقی بپردازیم؟ بالاخره این بچه من می­‌تواند آموزش موسیقی ببیند یا نمی‌­تواند. بلاخره ما در این جامعه موزیسین می­‌خواهیم یا نمی‌­خواهیم؟ فردا نگوییم که موزیسین چه گلی بر سر من زده. می­‌خواهیم؟ یا نمی‌­خواهیم؟ این تکلیفش مشخص بشود.

و اگر می‌­خواهیم ساز و کارش را مشخص کنیم. صدا و سیما چه باری باید از این بردارد؟ جشنواره­‌ها چه بخشی از این را باید بر دوش بشکند؟ آموزشگاه­‌های موسیقی ما چه؟

ببینید به یک عزیزی که مشاور وزیر ارشاد سابق بودند گفتم شما می­‌دانید چند آموزشگاه هنری داریم؟ مثلا چه دوره آموزشی الان در آموزشگاه‌ها ارایه می‌شود؟ در آن دوره­‌ها چه تعداد هنرجو داریم؟ گفت به ما چه ربطی دارد؟ ما چرا باید بدانیم؟ خوب ببینید اصلا برخی تفکر اینکه برنامه داشته باشیم ندارند بعد نشسته‌اند در یک حوزه‌­ای که می­‌خواهد به آقای وزیر ارشاد مشورت دهد که در حوزه فرهنگ و هنر تصمیم درست بگیرد.

مجری: بسیار عالی. سپاسگزار از شما. شب شما بخیر لطف کردید انشاالله فرصتی باشد باز در خدمتتان باشیم. با موسیقی شما با شنوندگان عزیز خداحافظی می‌کنیم. .